Hoewel er al langer hardnekkige geruchten de ronde deden dat de journalisten van De Rechtzetting vaak zomaar wat uit hun duim zogen, brachten De Standaard en De Morgen vorige week onweerlegbaar de waarheid aan het licht: de berichtgeving van dit nieuwsmedium is niet gebaseerd op feitelijke gronden.
‘De redactie bleef altijd volhouden dat zij integer en deontologisch voor ander en beter nieuws zorgde. Het is daarom des te pijnlijker dat ik via de kranten moet voornemen dat ik op de meest lafhartige wijze belogen ben’, zegt Gianni Caspaer, de man die in de zomer van vorig jaar het kapitaal heeft verschaft om De Rechtzetting op te richten. ‘Ik had vertrouwen in de redactie. Maar blijkbaar heeft men zowel mij als de lezer op het verkeerde been gezet – systematisch en op grote schaal.’
Caspaer geeft enkele frappante voorbeelden van het bedrog. ‘Het verbod op nektapijtjes in Aalst? Verzonnen! Starbucks dat een lastige klant buiten smijt? Nooit gebeurd! Kinderen die een woonverbod eisen rond speelpleinen? Onzin!’, somt de uitgever op. ‘Dit is vele malen erger dan de afluisterpraktijken van onze Britse collega’s, die met hun doorgedreven onderzoek tenminste nog de waarheid aan het licht brachten.’
‘Ik ben niet boos, maar geschokt, ontgoocheld en wóédend’, liet Caspaer weten in een aangetekende brief aan de redactie. ‘Jullie artikels waren totale FICTIE en NONSENS zonder dat dat duidelijk was voor mij of de lezer!’
De uitgever voelt zich zwaar in de zak gezet door zijn redacteurs. ‘In naam van de persvrijheid dacht ik dat het een goede zaak was om mij niet te veel te moeien met de redactie, maar blijkbaar heb ik domweg een bende leugenaars aangeworven’, erkent Caspaer. ‘We kunnen de zaak beter opdoeken, want deze imagoshade is niet meer te herstellen. Ik heb het altijd al geweten: met redactionele onafhankelijkheid krijg je vroeg of laat vodden. Ik had mijn stem meer moeten laten gelden. Mijn visie doordrukken. Journalistiek is te belangrijk om over te laten aan journalisten.’
Ook de lezers zijn boos. ‘Wat een ongelooflijk flauwe zever. Dit soort fake berichten, bedoel ik. Te veel tijd, zeker?’, schreef een man met een gevatte oneliner op het forum van de krant.
Bij de redactie heerst verslagenheid. Bij gebrek aan een hoofdredacteur is er niemand die zijn kop op het kapblok kan leggen als zondenbok annex bliksemafleider. ‘De enige optie die ik zie, is dat we collega-redactrice Sam Maeters poepeloerezat voeren en haar in die hoedanigheid een avondje ter beschikking stellen van die maniak van een Caspaer’, oppert de pragmatisch ingestelde sportredacteur Lars Ruysseldijck. ‘Hopelijk beseft hij dan dat hij nog altijd kan rekenen op onze goodwill.’
‘Het is allemaal de schuld van Jonas Aepenbroot‘, vindt sterreporter Anton Voloshin. ‘Onze filosofie was altijd: wij schrijven wat u leest. Jonas heeft dat omgedraaid tot een dwingende imperatief: u leest wat wij schrijven. Bijna krampachtig probeerde hij het publiek te geven wat het wou. Sensatie! Schaamlippen! Geweld! Ongevallen! Daarbij is hij ontspoord, vrees ik. Een onafhankelijke website moet zich niet bezighouden met de smaak van de lezer, maar moet vooral zijn eigen grote gelijk in de verf zetten. Dat hebben wij te weinig gedaan.’
Gianni Caspaer:
‘Journalistiek is te belangrijk om over te laten aan journalisten’
Volgens Lydia Deceuninck, de gevreesde matrone van De Rechtzetting, heeft Aepenbroot zijn hand overspeeld in zijn hang naar hoge lezerscijfers. ‘Het werd op den duur een obsessie. Schreef je eens een mooie inleefreportage over cultureel verantwoorde voorbehoedsmiddelen voor de moderne vrouw: niet goed genoeg. Te weinig meerwaarde. Het moest altijd zo hard zijn. Zo mannelijk ook. We moesten de lezer zoveel mogelijk schandalen door de strot rammen. Dat houd je niet vol als je niet investeert in afluisterapparatuur. Vandaar dat we zomaar vanalles uit onze duim begonnen te zuigen.’
Aepenbroot, de auteur van dit artikel, wenst niet te reageren op de aantijgingen en hult zich in stilzwijgen. ‘Alles wat ik te zeggen heb, zeg ik tegen mijn favoriete hoer, een Oekraïense stoot die toch geen kloten verstaat van wat ik haar vertel’, gromt de gewraakte journalist bokkig.