Vlaams Minister van Onderwijs Pascal Smet (sp.a) is uiterst opgetogen over zijn nieuwste hervorming. ‘Cipiers vervullen een belangrijke functie in de maatschappij. We moeten hen perfect voorbereiden op de dagelijkse realiteit‘, legt Smet uit. ‘We hadden een leemte in te vullen. Cipiers leggen om de haverklap het werk neer, maar de huidige opleiding bereidt hen daar niet op voor. Daarom hebben we in de cipiersopleidingen het vak ‘staken’ geïntroduceerd. Zo worden de competenties om op een efficiënte en doordachte manier te staken fel aangescherpt.’
Pascal Smet:
‘Cipiers leggen om de haverklap het werk neer, maar de huidige opleiding bereidt hen daar niet op voor’
De N-VA, coalitiepartner in de Vlaamse regering, reageert tevreden. ‘Bij Waalse cipiers zit het staken al van bij de geboorte in het bloed’, verklaart senator Liesbeth Homans. ‘Voor de van nature hardwerkende Vlamingen is staken iets vreemds. Het is daarom belangrijk dat het hen aangeleerd wordt, opdat ze de rol niet moeten lossen op hun Waalse en Brusselse collega’s.’
De invulling van het vak moet nog geconcretiseerd worden in opleidingscellen. Toch licht Smet al een tipje van de sluier. ‘Het beroep van cipier vereist een grote flexibiliteit. Cipiers leven met een constante onzekerheid. Het vreet aan je als je je elke dag bij het opstaan moet afvragen: ‘Zal ik vandaag werken of weer een hele dag thuiszitten bij de kinderen?’ Het hernieuwde curriculum leert cipiers in spe aan om met dergelijke stresserende situaties om te gaan.’
Smet onthult voorts dat de opleiding op de praktijk zal gericht zijn. ‘Mensen die de opleiding volgen en altijd op elke lessessie aanwezig zijn, zullen niet slagen. Zulk gedrag geeft blijk van een te grote motivatie, wat haaks staat op de gevraagde competenties om de functie van cipier uit te oefenen. Slechts misnoegde spijbelaars geven blijk van een juiste ingesteldheid’, vindt Smet. Wie het vak ‘staken’ zal doceren, is nog niet duidelijk. Toch denkt Smet snel een oplossing te vinden. ‘Ik denk dat er makkelijk meerdere ervaringsdeskundigen te vinden zijn die hun kennis ter zake willen delen.’