Uit recente cijfers is gebleken dat een opvallend hoog aantal Belgen loonkostgehandicapt is. De aantallen lopen vrijwel gelijk in alle regio’s. Conservatieve bronnen spreken van 3 à 4% van de bevolking dat door het leven moet met een loonkosthandicap. Andere bronnen maken zelfs melding van 30%.
Loonkostgehandicapten hebben het erg moeilijk om hun normale dagtaken te vervullen en naar behoren hun werk te doen. De federale regering wilde er lange tijd niet van weten om deze loonkostgehandicapten een uitkering te geven. Maar door de zorgwekkende stijging van het aantal mensen met dit gebrek is de regering overstag gegaan. Voortaan wordt de loonkosthandicap officieel erkend als een volwaardige handicap.
Ondernemers en mensen die een vrij beroep uitoefenen zijn sterk oververtegenwoordigd onder de loonkostgehandicapten. Vele zaken gaan failliet of moeten hals over kop op zoek gaan naar een overnemer omdat een zaak runnen op die manier onmogelijk is.
Topman van ondernemersorganisatie UNIZO Karel Van Eetvelt is blij dat de regering eindelijk aandacht heeft voor het probleem. ‘Veel ondernemers zijn er al aan onderdoor gegaan. We zijn opgelucht dat het tot Di Rupo doorgedrongen is dat ondernemers en vrije beroepen door hun loonkosthandicap een sociaal kwetsbare groep zijn. ‘
Karel Van Eetvelt:
‘Wij zijn een sociaal kwetsbare groep.’
Een diagnose van een loonkosthandicap is niet makkelijk te maken. De handicap kan zich volgens gespecialiseerde artsen op verschillende manieren uiten. Symptomen van de handicap zijn onder meer paranoia en een afwisseling tussen roekeloos spendeergedrag en geld oppotten.
Rudy De Leeuw, topman van de socialistische vakbond ABVV, is niet te spreken over de nieuwe uitkering. ‘Mijn oren klepperen van dit soort uitlatingen. Sorry, maar dit is een compleet verzonnen mentale handicap die nu bekostigd wordt door de staat. Ik snap niet hoe men luie ondernemers die een beetje stress hebben, aan het werk wil houden door hun luiheid te belonen.’