Dakloosheid is een fenomeen dat als vanzelfsprekend hoort bij elke moderne grootstad. Ook België doet er volop aan mee. In ons land zijn er naar schatting zo’n 20.000 daklozen. ‘Daarmee kun je al een middelgrote gemeente vullen’, zegt Radu Popescu, de hoofdorganisator van het Dakloosheidssalon. ‘We spreken hier dus over een groot publiek.’
Het Dakloosheidssalon vindt opnieuw plaats op de terreinen van het Brusselse Noordstation en is ook toegankelijk is voor amateurdaklozen en kijklustigen.
Popescu gidst ons langs de verschillende standjes van het salon. ‘Het modewoord van deze editie is low impact living. De tijd van de opdringerige daklozen die om geld of voedsel bedelen, is definitief voorbij. De trend komt uit Oost-Europa, waar daklozen languit op straat gaan liggen met de handen boven het hoofd, om nauwelijks opgemerkt toch een statement te maken dat inslaat.’
De strenge winterprik heeft de daklozengemeenschap een tijdje terug in de schijnwerpers geplaatst. ‘Men zegt wel dat Maggie De Block een slechte staatssecretaris is, maar door haar beleid krijgen we aandacht, en alle aandacht is goed’, zegt Popescu.
We staan even stil bij een standje waar een oudere Bulgaar een gestencild exemplaar aanbiedt van de klassieker ‘Veilig autoramen wassen aan kruispunten’ in het Frans, Nederlands en enkele andere talen.
Voor Francine Maelbrancke, reeds 21 jaar dakloos, is het al haar zestiende deelname aan het Dakloosheidssalon. ‘Jaja’, zegt de kranige vijftiger, ‘elk jaar leer je hier bij. De workshop dumpster diving is bijvoorbeeld zeer interessant.’
Momenteel staat ze aan een stand van enkele Roma-zigeuners die straathonden verkopen of, indien daar vraag naar is, bereiden met Provençaalse kruiden. De ruime stand daarnaast verkoopt mobiele slaapplaatsen van gerecycleerd karton. Ruilhandel tiert welig.
Er zijn ook enkele niet-daklozen aanwezig. Een klein groepje twintigers uit Antwerpen kuiert rond met een Cara-pils in de hand. Ze zijn te herkennen aan hun band-shirts, grote brillen en petjes van verdwenen dicountbiermerken. ‘Hier doet men alles ecologisch’, verwondert Pieter Van Steenkiste zich, ‘Die mannen hier zijn de echte originals. Hun stijl is ook al zo authentiek. Het kan hen geen bal schelen wat mensen van hen denken.’ Zijn vriendin heeft een paar schoenen geruild voor een vuile poncho van vilt en is er enorm opgetogen mee.
Radu Popescu:
‘De tijd van opdringerig bedelen is voorbij. We gaan liever languit op straat liggen’
Popescu wrijft zich in de handen. De zon schijnt, hoewel er een koude wind waait. ‘Dit is goed dakloosheidsweer. Dan komt er veel volk. Bovendien is Brussel-Noord ook een ideale locatie, pal in het midden tussen rijk en arm, en met een coleur locale die bij de levensstijl van ons publiek past.’
De Dakloosheidsbeurs blijft ook de komende dagen open voor het publiek, tijdens de kantooruren, en duurt tot de politie alles komt afbreken.