en oogst wat men gezaaid heeft’, stelt Jozef De Witte. ‘Het was een vergissing om het loon van mensen als Bert De Graeve te regulariseren. Wanneer bedrijfsleiders weten dat ze een loonsverhoging krijgen als ze maar lang genoeg op post blijven, proberen ze op alle mogelijke manieren hun doelstellingen te halen. Dan zijn stakingen van het werkvolk de ultieme consequentie.’
De Witte verwijst daarmee rechtstreeks naar de sociale problemen bij staaldraadproducent Bekaert. Dit jaar gaan er 609 banen voor de bijl, terwijl CEO De Graeve liefst 400.000 euro opslag kreeg.
‘Dat kan niet’, vindt Jozef De Witte, die de laatste maanden flink wat kritiek te verwerken kreeg omdat hij te weinig meehuilde met de massa. ‘Ik zit hier niet om het buikgevoel van de werkmens te vertolken. Tegelijk wil ik óók eens scoren met een standpunt dat door brede lagen van de bevolking gedragen wordt. Ik denk dat ik daar eindelijk in geslaagd ben.’
De Witte benadrukt dat hij zich zorgen maakt over het welzijn van CEO’s. ‘Ieder mens heeft recht op een gezinsleven, ook als hij te veel geld verdient om zich nog één moer aan te trekken van zijn vrienden en familie’, legt de directeur van het CGKR uit. ‘We moeten blijven proberen om die grootverdieners te integreren in de samenleving. We kunnen het ons niet veroorloven dat ze radicaliseren en zich ontpoppen tot eenzame geldwolven.’
Met zijn opmerkelijke demarche wil hij de vakbonden echter geen hart onder de riem steken. ‘Het werk neerleggen is uit den boze. Net als een hongerstaking is het een vorm van chantage. Ook arbeiders moeten hun doelstellingen halen. Al begrijp ik natuurlijk hun frustratie. Het asociale gedrag van de CEO’s leidt tot extremisme bij de vakbond. We zitten duidelijk in een periode van confrontatie.’
De vakbonden van Bekaert zijn zo kwaad dat ze eisen dat grootverdieners chemisch gecastreerd worden. ‘Zo blijft de rijkdom niet binnen één familie en hebben we die smeerlappen goed bij hun kloten’, oppert Kenneth Blomme (ABVV) van Bekaert Aalter. ‘Zelfbediening mag je enkel aanvaarden van sociaal geëngageerde organisaties die verweven zijn met de politieke en de financiële wereld. In die optiek zijn vakbonden een toonbeeld van integratie.’
Een gevaarlijke stellingname, waarschuwt De Witte. Mogelijk is het een goede zaak om radicale bewegingen zoals de vakbond te verbieden. ‘Men moet ergens de grens trekken. Straks staan er radicale organisaties op die aanzetten tot geweld. Denk maar aan radicale vegetariërs. Ook hun integratie in de maatschappij is carrément mislukt.’
Jozef De Witte:
‘We kunnen het ons niet veroorloven dat CEO’s zich ontpoppen tot eenzame geldwolven’
Het bestuur van Bekaert wenst niet te reageren op de uitlatingen van De Witte. ‘Onze lippen zijn verzegeld met roestrvrije prikkeldraad’, mompelt Bekaertvoorzitter Paul baron Buysse. ‘Wij willen in alle sereniteit ons geld tellen.’