Lisbeth Imbo zwaaide de scepter bij De Morgen en zorgde meteen voor een schrikbewind onder de vrouwelijke journalisten.

Lisbeth Imbo misprijst vrouwelijke collega’s

Lisbeth Imbo, die mee de leiding had over de vrouwenkrant van De Morgen, liet zich laatdunkend uit over de kwaliteiten van haar collega-journalistes. 'Geen wonder dat ze 22 procent minder betaald worden.’

‘Ik vind de meeste vrouwelijke journalisten slechts zeer matig getalenteerd. Meer zelfs, ik ben oprecht verbaasd dat er zoveel vrouwen rondlopen op een krantenredactie. Daarbij neem ik in acht dat ze niet eens in staat zijn om een behoorlijk kopje thee of koffie te zetten. Dan vraag je je toch af: wat dóén die huppelkutjes hier de hele dag? Geen wonder dat ze 22 procent minder betaald worden.’

Lisbeth Imbo, de gevierde Radio 1-presentatrice, deed haar uitspraak gisteren in de toiletten van De Morgen. Daar stond zij zich in het gezelschap van PS-diva Laurette Onkelinx zomaar een beetje bij te schminken. Beide dames mochten als hoofdredacteur-voor-één-dag de fel gehypete vrouwenkrant ineen flansen.

Onkelinx ging niet in op de venijnige opmerking, maar verspreidde even later wel het gerucht dat Imbo zwaar ontgoocheld was in de kwaliteiten van de gemiddelde journaliste. Het roddelcircuit op de redactie stond meteen onder hoogspanning. ‘Ik zorg er wel voor dat je een leuk stukje mag schrijven over de index of de sociale zekerheid’, glimlachte Onkelinx telkens als een ongeruste journaliste verduidelijking kwam vragen.

De vrouwelijke chef van de binnenlandredactie, die gezin en carrière succesvol combineert, overwoog even om Imbo hardhandig buiten te zetten. ‘Maar het imago van de krant ligt mij na aan het hart. Daarom verkies ik om off the record een boekje open te doen over die tang van de radio. Welnu, dat mens kan dus geen keuzes maken. Nochtans is net dat onze slogan: maak uw keuzes met De Morgen. Prettig, hoor. En maar twijfelen en beslissingen uitstellen en telkens ieder stom detail aftoetsen bij Wouter (Verschelden, de echte hoofdredacteur, nvdr) om dan toch maar iets anders te doen. Zo maak je geen gazet.’

Verschelden erkent dat er problemen waren. ‘De spanning tussen Laurette en Lisbeth was te snijden. Ze raakten het niet eens over de modefoto die de voorpagina moest sieren’, zucht de hoofdredacteur. ‘Ik werd ziek van dat gekibbel. Toen ik probeerde de gemoederen te bedaren, werd het alleen maar erger. Kennelijk is het een foute tactiek om in één zin de woorden ‘kalmeren’ en ‘maandstonden’ te gebruiken.’

Volgens nogal wat mannelijke redactieleden liet Imbo verscheidene mooie kansen liggen. ‘Er zijn tal van interessante studies waarover ze ons iets had kunnen laten schrijven’, klaagt wetenschapsjournalist Freek De Groote. ‘Moeders negeren huishouden op vrouwendag. Domme vrouwen zijn productiever. Lelijke moeders baren vaker pedofielen. Van een beetje seksisme is nog niemand gestorven. Ondervoeding in Afrika is de schuld van luie vrouwen die dromen van een carrière in plaats van het land te bewerken. Tot slot blijkt een stinkende foef de voornaamste reden voor een echtscheiding. Daar is allemaal niets mee gebeurd.’

Lisbeth Imbo:
‘Ze niet eens in staat zijn om een behoorlijk kopje thee of koffie te zetten’

‘Lisbeth heeft nu toch gemerkt, denk ik, dat waarachtige journalistiek nog iets heel anders is dan enkele uurtjes keuvelen op de radio’, stelt sterreporter Jeroen de Preter. ‘Op een krant moet er gewerkt worden en dat is zo’n juffertje niet gewoon.’

Ook bij De Standaard, die De Morgen volgde met een vrouwenkrant, deden zich ernstige problemen voor.

‘Ik heb ze nochtans allebei gewaarschuwd’, meesmuilt Frederik Delaplace, redactiedirecteur bij zakenkrant De Tijd. ‘Met Isabel Albers hebben wij hier iedere dag een roddelend serpent rondlopen als hoofdredactrice. Zelfs de meest doorgewinterde beursanalist voelt z’n ballen krimpen als het op de ochtendvergadering weer tijd is voor een rondje emotionele chantage.’