Een Amerikaanse soldaat komt de schade opmeten die een mislukt bombardement heeft aangericht aan een papaverveld. De nieuwe misser brengt de Navo andermaal in verlegenheid.

Verslaafden boos om bommen op papavers

De Bond van Mega Zwaar Verslaafden (BMZW) dient een schadeclaim in tegen de Navo. In Afghanistan hebben westerse troepen per abuis een papaverveld platgegooid. 'We mikten eigenlijk op een schooltje.'

Ruy Doab is een pittoresk dorp in Afghanistan. Door de vele kogelgaten in hun huizen hebben de bewoners een prachtig zicht op het omliggende berglandschap. Tussen opstoten van oorlogsgedaver door leidt de bevolking een vreedzaam bestaan in harmonie met de natuur en de islam. Gisteren sloeg echter het noodlot toe: Navo-troepen vernietigden per abuis een groot papaverveld. Na een bijzonder zware luchtaanval die andermaal volledig zijn eigenlijke doel had gemist, bleef er enkel een diepe krater over. Dat is een economische ramp, want de kweek van bolpapavers voor de productie van opium en heroïne is al decennialang zowat de enige bron van inkomsten voor het dorp.

John R. Allen, de Amerikaanse generaal die het bevel voert over de International Security Assistance Force (ISAF) in Afghanistan, bood meteen zijn verontschuldigingen aan bij de dorpelingen. ‘Wij kunnen alleen maar hopen dat er zich toevallig enkele talibanstrijders tussen de papaverplanten schuilhielden’, zei Allen. ‘Dit is een tragisch ongeval dat vele burgers recht in het hart treft. Onze piloten mikten eigenlijk op een schooltje.’

De verontwaardigde Doabische boeren mogen op de morele steun rekenen van de BMWZ, die optreedt als spreekbuis van de Belgische drugsverslaafden. ‘Met hevig trillende vingers en badend in koud zweet nemen wij akte van deze grove misdaad’, meldt voorzitter Jan Kuppens. ‘Een groot deel van onze leden is verslaafd aan heroïne. Voor hen komt dit nieuws zeer ongelegen nu er weer een nieuw jaar vol rampspoed voor de deur staat. Als deze aanval de bevoorrading van heroïne in gevaar brengt, houden wij de Navo hoofdelijk aansprakelijk.’

De BMWZ dient alvast een preventieve schadeclaim in tegen het Noord-Atlantische bondgenootschap.

‘De legerleiding had ons beloofd om geen papavervelden meer te vernietigen. Ik voel me bekocht’, zegt Oostendenaar Lukas Boels, die ondertussen al een jaar of vijf – ‘het kunnen er ook zes, zeven of tien zijn’ – van shot naar shot leeft. ‘Voor ons is het ook crisis. Sinds vorig jaar betalen wij al fors meer voor onze dosissen C21H23NO5 doordat een plantenziekte de oogst met 40 procent deed dalen. Daarbij geraken steeds meer Afghanen zelf verslingerd aan opium, zodat er minder overblijft voor ons. Op de koop toe doet de euro het slecht, waardoor het duurder wordt om de bruine suiker te importeren. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de aanhoudende inflatie.’

Jan Kuppens (BMZV):
‘Met hevig trillende vingers en badend in koud zweet nemen wij akte van deze grove misdaad’

Volgens de Amerikaanse defensiespecialist Richard L. Russell is het voorval een gevolg van de nieuwe aanvalstactiek van de internationale troepenmacht. ‘De afgelopen tien jaar hebben slordig uitgevoerde luchtaanvallen al het leven gekost aan duizenden Afghanen. Elke week valt er wel ergens een bom op gewone burgers, terwijl de vijandige strijders vrolijk blijven rondhuppelen’, legt Russell uit. ‘Daarom hebben de militairen een aanvalssysteem uitgedokterd waarbij ze mikken op een onschuldig doelwit, zoals schooltjes, politiebureaus en theehuizen, in de hoop dat de bommen het eigenlijke target wél raken en er geen burgerslachtoffers meer vallen. Blijkbaar werkt het systeem te goed en moet het nog bijgesteld worden. Want geef toe: voor een luchtaanval waarbij er helemaal géén doden vallen, sla je toch je krant niet open?’