Slager Damien:
‘Als ge vindt dat die Poetin zoveel beter gehakt heeft, moet ge dáár maar uw vlees gaan bestellen!’
Damien De Cock (62) staat één of ander beest te versnijden tot rundskarbonaden. ‘Is dat alles, madam?’, vraagt Damien. Na de bejaarde dame wachten in de slagerij in Ledeberg nog vijf klanten op hun beurt.
‘Nog 230 gram gehakt’, zegt Leontine (75).
Damien verstijft. ‘Gewóón gehakt of Poetingehakt?’
‘Gewoon gehakt, alstublieft.’
Schaamteloos
De slager slaakt een zucht van verlichting. ‘Chance, want Poetingehakt héb ik niet.’
Het is een ergernis die Damien al enige weken plaagt. Almaar zijn klanten bezig over Poetingehakt en hij begrijpt niet wat ze nu eigenlijk willen. Ook nu staan er in zijn zaak twee twintigers, met baarden en haardotjes, schaamteloos te discussiëren over Poetingehakt.
‘Hela! Als ge vindt dat die Poetin zoveel beter gehakt heeft, moet ge dáár maar uw vlees gaan bestellen!’, blaft Damien. ‘En zijn américain is ook veel beter allicht?’
Varkenskop
Hij zwaait met zijn kapmes, de twee hipsters deinzen achteruit en verlaten de winkel. ‘Poetingehakt, Poetingehak’, bromt Damien. ‘Ik maak al heel mijn leven Damiengehakt, niemand moet mij vertellen hoe ik mijn werk moet doen. Weer iets dat die jongen gasten op televisie hebben gezien, zeker?’
Hij snijdt voor ons enkele plakjes spianata romana af. ‘En wat doet gulder?’, vraagt hij. ‘Satés schrijven? Op ’t internet?’ Hij schudt zijn massieve varkenskop. ‘Ach, dat internet, ge moet niet geloven wat daar allemaal staat. Dat is één hoop gezever.’