Na de aankondiging van het banenverlies bij ING heeft Rik Vandenberghe een hele dag alle mogelijk shit over zich heen gekregen. ‘Onder andere dat ik harteloze kapitalist was’, slikt de bankier. ’s Avonds dronk hij thuis een whiskey, in de hoop dat hij tot rust zou komen. ‘Maar ik brak, ik begon te snikken als een kind’, getuigt hij.
Rik Vandenberghe:
‘Zelfs bij Tele-Onthaal weten ze niet meer wat empathie is’
Vandenberghe, die al dagen slecht slaapt doordat hij zoveel personeelsleden op straat moet zetten, belde naar Tele-Onthaal. ‘Ik meldde dat ik donkere gedachten had, dat zelfs het vooruitzicht van bergen geld me niet meer kon opbeuren’, vertelt de man.
Aanvankelijk luisterde de vrijwilliger met begrip naar zijn verhaal. ‘Ik had me niet kenbaar gemaakt. Toen ik vermeldde dat ik baas was bij een bank die eerstdaags een paar duizend man op de kasseien zou gooien en dat ik het daar verschrikkelijk moeilijk mee had, werd de verbinding plots verbroken’, zegt Vandenberghe. ‘Zelfs bij Tele-Onthaal weten ze niet meer wat empathie is.’
De bewuste vrijwilliger wil enkel anoniem reageren. ‘Wij horen dagelijks heel droeve verhalen en het geeft voldoening om mensen met problemen een luisterend oor te bieden. Maar zelfbeklag heeft zijn grenzen’, zegt de man.
‘Nu voel ik mij nóg slechter dan gisteren’, treurt Vandenberghe. ‘Willen jullie echt niet nog even naar mij luisteren?’, vraagt hij wanneer wij onze jas aantrekken en stilletjes zijn kantoor proberen te verlaten.
Wie vragen heeft over zelfdoding ten gevolge van herstructureringen die hij wil doorvoeren, kan bij Tele-Onthaal terecht op het nummer 106.