Op de verraderlijke lijn Lier-Herentals werden tientallen treinreizigers het slachtoffer van een gijzelingsactie. De ooggetuigenverslagen zijn onthutsend.
‘Alle treindeuren bleven onderweg dicht‘, vertelt reizigster Anne (44). ‘Reizigers hadden geen mogelijkheid tot ontsnappen. Enkel op de haltes waar de trein stopte, liet het aanwezige treinpersoneel de reizigers mondjesmaat uitstappen. De deuren waren onderweg met geen stokken open te krijgen. We konden geen kanten meer op.’
De passagiers staken elkaar een hart onder de riem ‘Maar het treinpersoneel liet ons helemaal aan ons lot over’, getuigt Anne. ‘Op het moment zelf zit je wel met angst, maar nu ik het overleefd heb, besef ik dat dit een verhaal is dat ik later aan mijn kleinkinderen kan vertellen.’
Ondanks de hysterie en blinde paniek bij enkele reizigers reageert treinreiziger Alphonse (89) sereen, maar gelaten. ‘Soms snak ik weer naar de eerste helft van de jaren veertig. Dat waren nog eens tijden. Ondanks de plat gebombardeerde infrastructuur reden de treinen stipt en hadden we niet te lijden onder allerhande spontane acties van het treinpersoneel.’
‘Wilde gijzelingsacties treffen enkel de reizigers’, analyseert senator Guido De Padt (Open Vld). ‘Zij dragen die trauma’s mee voor de rest van hun leven. Nu is het allemaal wel goed afgelopen, maar er moest maar eens iemand met claustrofobie op die trein zitten. De gevolgen zouden niet te overzien zijn.’
De vele gijzelingsacties zijn het gevolg van onvrede bij het personeel van de NMBS. Om onverklaarbare redenen neemt dat zienderogen toe. Te veel spoormannen zijn gefrustreerd over de onderbezetting bij spoorinfrastructuurbeheerder Infrabel. Doordat zij al hun energie steken in het ventileren van hun woede, is er te weinig tijd om reizigers op een treffelijke manier van punt A naar punt B te voeren. Daardoor stijgt de werkdruk en ziet het treinpersoneel zich genoodzaakt om harde acties te ondernemen.
Alphonse (89):
‘In de eerste helft van de jaren veertig reden de treinen stipter’
De vakbonden zijn zich van geen kwaad bewust. ‘Dit zijn normale praktijken om onze eisen kracht bij te zetten’, beweert Jean-Pierre Goossens van ACOD Spoor. ‘Een eenvoudige staking heeft zijn verrassingseffect allang verloren.’