De aap is uit de mouw gekomen en hij valt op door zijn modieuze strikje. Neen, het is niet Elio Di Rupo, zoals velen dachten, maar wel degelijk Siegfried Bracke. Hij en niemand anders hield koning Alberts pen vast voor de kersttoespraak waarover de jongste dagen zo veel te doen is.
In hoogst populistische bewoordingen liet Albert II zich uit over het hedendaagse populisme, dat volgens de vorst slechts een zwak doorslagje is van de populistische tendensen uit de jaren dertig waar zijn vader zulke goede herinneringen aan overhield.
De publieke opinie was met verstomming geslagen. Welke oen had de vorst zo’n badinerende toespraak in de onvaste handen gestopt? Niemand hield het voor mogelijk dat premier Di Rupu de koning zo doorzichtig als handpop zou gebruiken. Besefte de Franstalige socialist dan werkelijk niet hoe hard hij in zijn eigen voet schoot? Een rechtstreekse aanval op de N-VA is vooral in het voordeel van diezelfde N-VA, dat wist hij ondertussen toch ook?
‘Tenzij de kersttoespraak van de Koning geschreven is door de spindoctor van N-VA, is ze van de hand van een strategisch onbenul’, tweette Noël Slangen, zelf spindoctor bij een partij met een stilaan onbenullig aantal kiezers.
Off the record liet Slangen weten dat Siegfried Bracke de eigenlijk auteur van de kersttoespraak is en dat hij zijn tekst via-via in Laken deed verzeilen. ‘Ik had zelf ook een tekst geschreven, maar die werd niet aanvaard wegens niet goed genoeg. Nochtans pleitte ik in heldere zinnen voor een rechtvaardiger wereld waarin iedere koning een resem poetsvrouwen heeft en alle poetsvrouwen één koning’, zegt Slangen.
Het is het eerste teken van leven sinds Brackes nederlaag bij de gemeenteraadsverkiezingen van oktober. In Gent haalde zijn N-VA best een mooie score, maar als uitdager van de populaire bullebak Daniël Termont (sp.a) beet Bracke zwaar in het zand. De toespraak is een vette knipoog naar Termonts geblaas over de ‘extreem rechtse N-VA’.
‘Dit is een uit de hand gelopen lolleke. Ik kan maar moeilijk geloven dat de voltallige regering zoveel ongein heeft laten passeren‘, gnuift het Kamerlid. ‘Di Rupo’s Nederlands moet waarlijk heel slecht zijn. Anderzijds heeft hij er wel de onbeleefde, puberale passages uit geschrapt. Nog een geluk, want mijn baas is niet dol op bezopen schalksheid.’
Welke oen heeft de vorst zo’n badinerende toespraak in de onvaste handen gestopt?
Dat de toespraak van Bracke komt, hoeft niet te verrassen. ‘Ik heb mijn officiële functie altijd gecombineerd met een clandestiene bezigheid als schrijvelaar‘, verklaart de Gentenaar. ‘Formeel heb ik geen banden meer met het koningshuis, maar achter de schermen heeft het huis van wantrouwen zich nooit van mij gedistantieerd. Pardonnez-moi mon postmodernisme.’
Het koningshuis heeft klacht ingediend tegen onbekenden.