Niet alleen de komst van de gsm en daarna de mp3-speler hebben record na record verpulverd in treinergernis. ‘Wij dragen zelf ook ons steentje bij’, zegt Jochem Goovaerts, woordvoerder van de NMBS. ‘Door veelvuldige vertragingen, gebrekkige informatie en willekeurige stakingen hebben we dit mooie record mee mogelijk gemaakt.’
Een vlekkeloos samenspel van de eerste echt warme meidagen, examenstress bij studenten en een drukke zakenmaand schroefden de ergernis tot recordhoogtes op. Een wereldrecord? ‘We moeten onderzoeken of de Vlaamse ergernis inderdaad de grootste ter wereld is’, zegt Siobhan Bloom, woordvoerder van Guinness, de Ierse brouwerij die jaarlijks een boek vol records publiceert. ‘Maar de kans is aanzienlijk.’
‘Vlamingen zijn vermaard wegens hun passief-agressieve persoonlijkheidsstoornis. Recordpogingen tot ergernis op de trein zouden in Nederland gegarandeerd mislukken omdat men daar veel assertiever is. De druk is er meteen van de ketel. In Italië ligt de ergernisdrempel dan weer hoog omdat de cultuur op zich al luider en emotioneler is. Daar treedt afstomping op’, verklaart Goovaerts nog.
Bij Guinness heerst respect voor Vlaanderen. ‘Die intens geconcentreerde, brandende maar beheerste woede! Dat zure buikgevoel! Prachtig om te zien hoe iemand die te luid naar hiphop luistert, z’n nagels knipt of van bier slurpt op de trein zo’n topprestatie in ergernis kan inspireren’, fluit Siobhan Bloom.
Siobhan Bloom:
‘Die intens geconcentreerde, brandende maar beheerste woede is een topprestatie in ergernis’
‘Vijftig minuten, de volle rit, zo lang heb ik me zitten ergeren’, zegt Eric Dejaeger (51), die elke dag van Gent naar Brussel pendelt en die we aan Gent-Sint-Pieters vragen naar zijn rit. ‘De hele tijd zat er één of andere huppeltrien te bellen met haar lief. En maar kusjes geven in de telefoon, en luid lachen. God, het was afzien.’
Vlaanderen zal allicht nog records vestigen.