Het conflict tussen de vakbonden en topman Bert De Graeve draaide rond de exuberante bonus die die laatste in zijn zak mocht steken. De Graeve verhoogde zijn salarispakket met ruim een derde, net op het moment dat het bedrijf het slechtste jaarresultaat ooit neerzette en 609 werknemers wou ontslaan. De vakbonden vonden dat ongehoord, en sloegen aan het staken om de bonus terug te eisen. Of de ontslagen ongedaan maken, dat mocht ook.
Eerst gaf De Graeve geen duimbreed toe, maar nadat hij de vakbonden naar zijn luxueuze buitenverblijf in China had gesommeerd voor overleg, is er toch een vergelijk uit de bus gekomen. Bert De Graeve mag zijn bonus behouden. Maar hij zal dat geld uitsluitend gebruiken om Dexia op te kopen.
De koop zou tegen de zomer beklonken kunnen zijn. Analisten voorspellen dat de bankengroep tegen dan zó laag zal zakken op de beurs dat de 1,78 miljoen euro van De Graeve ruimschoots zullen volstaan om de holding, de spookbank Belfius én de volledige Christelijke arbeidersbeweging in één keer op te kopen.
De 609 werknemers die de verlieslatende Bekaert-fabriek moeten verlaten, zullen integraal worden overgeheveld naar Dexia. De facto zullen ze vanaf dan hun loon betaald krijgen door de Belgische staat, die zich garant heeft gesteld voor alle kosten en verliezen van Dexia en Belfius. Het vooruitzicht op de werkzekerheid van een job bij de staat kon het gemeenschappelijk vakbondsfront finaal overtuigen om met de deal in te stemmen.
Voor De Graeve zelf is dit zo mogelijk een nog aantrekkelijkere deal. Niet alleen verwerft hij nu zeggenschap over de Christelijke vakbond, die in het vervolg dus wel twee keer zal nadenken voor ze nog eens tot een staking overgaat. Bovendien koopt hij met Dexia ook een bedrijfscultuur waar slecht bestuur automatisch beloond wordt met hogere bonussen. Voorzitter Jean-Luc Dehaene en CEO Pierre Mariani hebben alvast beloofd het salarispakket van De Graeve elk jaar te kwadrateren, zolang ook hun eigen bonussen een zelfde beweging volgen.
Dehaene belooft bonus van De Graeve elk jaar te kwadrateren
Ook voor Bekaert als organisatie opent dit compromis de deur naar herstel en nieuwe groei. Dexia is immers de wereldleider in incestueuze financiële constructies waarbij de bank geld leent aan zichzelf om meer geld te kunnen lenen van zichzelf. Bekaert kan die knowhow creatief aanwenden. Het bedrijf zou bijvoorbeeld nieuwe staaldraadfabrieken in China kunnen bouwen, volledig opgetrokken uit staaldraad, en daarvoor staaldraad aan zichzelf kunnen verkopen. Om dat te kunnen financieren zou Bekaert, via Dexia, geld kunnen lenen bij zichzelf, en daar dan ook nog interesten op boeken.