‘Sommige mensen zijn zo begaan met het leed in de wereld dat het je duizelt. Welnu, ik ben zo’n mens’, stelt Carlos Brito, CEO van de Leuvense multinational AB InBev. ‘Noem me gerust barmhartig. Ik sta te popelen om mijn rijkdom te delen met de verworpenen der aarde. Niet alles natuurlijk, net genoeg om de media te halen. Daarom betaal ik uit eigen zak één miljoen bierviltjes die gratis in Afrika zullen worden verspreid.’
Brito reageert daarmee op de onheuse stemmingmakerij over zijn superbonus. ‘Goed, 350 miljoen euro is niet weinig. Maar is dat nu werkelijk een bedrag om achterover van te vallen?’, vraagt de Braziliaan zich af. ‘De kritiek is bespottelijk. Een aanfluiting van het goed fatsoen. Ik doe ook maar mijn job, n’est-ce pas?’
De brouwersbaas vindt het niet kunnen dat krantencommentatoren hebben uitgerekend dat zijn bonus overeenkomt met 75.000 maandlonen voor een ordinaire verpleegster. ‘Zulke vergelijkingen zijn onethisch. Straks halen verpleegkundigen het nog in hun hoofd dat ze te weinig betaald krijgen. Wie weet leggen ze wel het werk neer om te protesteren. De zieken en de gekwetsten zullen hulpeloos blijven liggen zonder dat iemand de stront van tussen hun billen komt wrijven. Dat wens je niemand toe.’
Volgens Brito is het heilzamer om het loon van verpleegkundigen uit te drukken in bierviltjes. ‘Dan lijkt het meteen alsof ze een flink pak meer verdienen, waardoor hun arbeidsvreugde vanzelf toeneemt’, voorspelt de gelauwerde manager.
De gedelegeerd bestuurder van ’s werelds grootste bierconcern vindt dat het traditionele bierviltje zwaar onderschat wordt. ‘In Afrika heeft een bierviltje meer intrinsieke waarde dan een dollarbiljet. Wat kun je daar met een dollar aanvangen? Je kunt er niet eens een blikje bier mee kopen, want supermarkten hebben ze niet’, argumenteert een bevlogen Brito.
Het bierviltje daarentegen is inderdaad een multifunctioneel gebruiksvoorwerp. ‘Je kunt erop tekenen en schrijven. Kinderen kunnen er een huisje mee bouwen, hun ouders dichten er gaten in het dak van hun hut mee. En het mooiste van al: een bierviltje is niet onderhevig aan inflatie en behoudt altijd zijn waarde. Eigenlijk geef ik dus één miljoen dollar weg, zomaar uit menslievendheid’, vertelt Brito.
Op een onbewaakt moment laat de bikkelharde CEO in zijn hart kijken. ‘Ik ben zelf opgegroeid in een ontwikkelingsland. Al op jonge leeftijd besefte ik: geld maakt niet gelukkig, bier wel. Ik weet wat armoede betekent. Van op het terras van onze villa konden we de krottenwijken zien liggen – met een verrekijker weliswaar. Urenlang kon ik ernaar kijken. Daar heb ik miserie en ontbering gezien. Zoiets tekent je voor het leven.’
Carlos Brito:
‘In Afrika heeft een bierviltje meer intrinsieke waarde dan een dollarbiljet’
De geëngageerde Brito maakt zich sterk dat hij via de bierviltjes geluk zal exporteren naar Afrika. ‘De kaartjes vormen de voorbode van een nieuw merk: Negro Beer’, kondigt de topman aan. ‘Het is een donkere pils op basis van mislukte brouwsels, vergelijkbaar met de bruine Piedboeuf die we in België verkopen. In moslimlanden brengen we binnenkort Jupiler Force aan de man – daar hebben we nog een grote voorraad van staan. In het kader van de ontwikkelingssamenwerking zullen Belgische legervliegtuigen duizenden blikjes van het smakeloze alcoholvrije bier naar de Maghreb overvliegen.’