Het aantal gevallen van aanranding van melkmannen door hitsige huisvrouwen daalt al enkele jaren. ‘Van ruim 250 aanrandingen per dag in de jaren negentig, naar 171 in 2000, 98 in 2003, 25 in 2005 en slechts 11 in 2006. En in 2011 hebben we dus geen enkel geval van aanranding tegen melkmannen meer geregistreerd’, aldus een jubelende woordvoerder van Campina. Gevallen van verbale aanranding zitten weliswaar niet mee in die cijfers, ‘al vinden we een schunnige opmerking of dubbelzinnig gefluit natuurlijk even ernstig’.
De melkboeren zelf zijn niet onverdeeld gelukkig met die trend. Zij zien het als een aanslag op de extralegale voordelen van het beroep. ‘Als zelfs aanranding geen verworven recht meer blijkt, dan is het beter een ander rotberoep te zoeken’, aldus melkman Albert Dewitte. ‘Melkbezorging aan huis zit al generaties in onze familie. Toen ik een aantal jaar geleden de ronde overnam van mijn vader, keek ik vol spanning uit naar al die straffe stoten waarover hij iedere avond placht te pochen. Viel me dat even tegen. Bleken die wulpse huisvrouwen intussen allemaal gepensioneerd en al hun erotische behoeften via Seniorennet te bevredigen!’
Volgens socioloog Mark Elchardus (VUB) gaat het om een algemene trend waarbij alle huis-aan-huisberoepen te lijden hebben onder de verregaande individualisering van de maatschappij. ‘Niemand schijnt nog bereid te zijn tot normale sociale omgang met beroepsgroepen die vroeger het sociale weefsel van de samenleving versterkten.’
Eerder deze maand berichtte La Dernière Heure nog dat pizzakoeriers al enkele jaren klagen dat ze nog nauwelijks op pornosets terechtkomen, terwijl krantenjongens ieder jaar meer obees worden omdat er amper nog honden achter hun enkels worden gestuurd. Stofzuiger- en encyclopedieverkopers hebben het voorbije decennium nog slechts een handvol gebroken voeten opgelopen. En scharenslieps blijken al jaren niet meer in de stastitieken voor te komen.
Albert Dewitte:
‘Als zelfs aanranding geen verworven recht meer blijkt, is het beter een ander rotberoep te zoeken’
Nog volgens de Waalse kwaliteitskrant is vorig jaar geen enkele postbode aangevallen. De hoofdoorzaak is dat postbodes geen pensioenbedragen meer mogen afleveren bij de gepensioneerden thuis. Twintig jaar geleden was er nog dagelijks minstens één postbode slachtoffer van wandelstokken, wapentuig uit WO II of ondraaglijk gekijf.