De storm die het land al sinds gisteravond teistert, zorgt voor onrustwekkend hoge golven op de Noordzee. Vanmiddag stevende een bijzonder groot exemplaar recht op Oostende af.
‘Ik dacht eerst dat het een boot was. Maar waarom zou een boot naar het strand varen?’, getuigt Lieven Debauknecht (57), die in zijn kraampje op de dijk strandballen, vliegers en schepnetten verkoopt. ‘Toen ik verbaasd m’n bril opzette, zag ik dat er een huizenhoge golf op me afkwam. Van de schrik is mijn vals gebit uit mijn mond gevallen en gebroken.’
Ramptoeristen die op de dijk de opspattende golven waren komen trotseren, vluchtten gillend naar hun slecht geparkeerde wagens en verlieten de stad zonder een consumptie te nuttigen bij de plaatselijke horeca. Bejaarden die beseften dat hun uur had geslagen, sms’ten zo snel als dat gaat met kromgegroeide vingers hun laatste wilsbeschikking naar hun notaris. Elf leden van een jongerenbende koelden hun woede op een toevallige voorbijganger.
Een pubermeisje probeerde de paniek te bestrijden door de grootste dildo uit haar moeders nachtkastje in haar pruim te ploffen. Zij raakte levensgevaarlijk gewond toen het apparaat door oververhitting explodeerde. Een dertiger die niet kan zwemmen stortte zich uit blinde angst van het balkon van zijn appartement, zeven hoog aan de dijk van Oostende. De felle wind blies zijn lichaam door het raam van de onderbuurvrouw, die net een middagdutje ten uitvoer bracht in haar gemakkelijke zetel. Beiden overleden nadat glasscherven cruciale delen van hun bloedsomloop hadden doorgesneden.
Enkele burgers die het hoofd koel wisten te houden verwittigden de politie. Die kon echter geen hulp bieden. ‘Onze manschappen zijn al niet in staat om de losgeslagen criminaliteit in toom te houden, laat staan dat ze raad weten met een losgeslagen golf’, legt commissaris Erik Busschaert uit.
Ook bij het stadsbestuur kregen ongeruste Oostendenaars geen gehoor. Burgemeester Jean Vandecasteele (sp.a) nam geen maatregelen terwijl een vernietigende monstergolf op zijn stad kwam afgestormd. Indiscreties in de schoot van het schepencollege leren dat Vandecasteele zich al een week lang voor de buitenwereld afsluit. Naar verluidt zit hij dag en nacht bij zijn computer te wachten in de hoop dat er een mailtje van Woestijnvis in zijn inbox valt. De burgemeester eist immers excuses van het productiebedrijf nadat presentator Steven Van Herreweghe eens ferm de waarheid had gezegd over de verloederde Koningin der Badsteden.
Minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (cdH) werd op de hoogte gebracht van de naderende monstergolf, maar kreeg van experts het advies om niet in te grijpen. ‘Men vertelt mij dat Oostende slechts van geringe historisch waarde is. De bevolking bestaat hoofdzakelijk uit bejaarden en criminele jongeren, doelgroepen die de staat handenvol geld kosten en die we in tijden van besparingen liever kwijt dan rijk zijn’, legt de minister uit. ‘Wij hadden gehoopt dat de reuzengolf de straten van Oostende zou schoonspoelen.’
Dat was echter buiten Jean-Marie Dedecker gerekend. Vanuit zijn chique kantoor aan de Troonlaan zag de zakenman-politicus de gevreesde golf aan de horizon opdoemen. Rustig stelde het Kamerlid zich recht, rolde z’n mouwen op en sjokte naar het strand. Volgens voorbijwaaiende getuigen liep de Oostendenaar tegen zichzelf te klagen dat iedereen tegen hem was, dat het systeem hem keer op keer probeerde te vernietigen, maar dat hij eindelijk eens zou laten zien dat er geen kruid gewassen is tegen zijn onverzettelijkheid.
‘Hier zagen wij een man die zijn lot recht in de ogen keek. Niet van de wijs te brengen, klaar om zijn krachten te meten met de verschrikkelijke gruwel die de natuur dit jaar dagelijks op ons zal afsturen’, getuigde Erica Rosseel (61) vlak voor de stormwind haar optilde en haar onder de wielen van de kusttram wierp.
Jean-Marie Dedecker:
‘Als ik niet was opgestaan, lag Oostende nu op de zeebodem’
Aan de vloedlijn hield Dedecker halt. De briesende wind streek de diepe groeven glad die de politiek op zijn gezicht heeft achtergelaten. Het opstuivende zand schuurde de schellen van zijn ogen. Onbevreesd en met een heldere blik stond de judoka zijn uitdager op te wachten. Toen de vloedgolf voet aan wal poogde te zetten, beukte Dedecker er met zijn schouder vol tegenaan. Enkele klappen hier, een gemene trap daar en een listige houdgreep erbovenop waren voldoende om de reuzengolf op andere gedachten te brengen. Vernederd en getemd droop het waterachtige monster af, te zeer ontdaan om zich nog door de wind te laten opjagen.
De LDD-voorzitter werd door de massaal toegestroomde regionale pers op de schouders gehesen. Gaarne stond Dedecker het journaille te woord. ‘Wat hier gebeurd is, is zo onrechtvaardig. Ik word daar echt boos van. Onschuldige burgers die zich kreupel werken, werden zomaar aan hun lot overgelaten. Als ik niet was opgestaan, lag Oostende nu op de zeebodem’, becommentarieerde Dedecker zijn eigen optreden. ‘Het is onverantwoord dat de overheid geen maatregelen heeft getroffen. Ze had moeten voorzien dat dit kon gebeuren. De schuld rust op minister van Noordzee Johan Vande Lanotte (sp.a). De zee is zijn bevoegdheid, hij moet ervoor zorgen dat zij naar behoren marcheert.’
Dedecker wou nog op dramatische wijze het ontslag eisen van Vande Lanotte, maar tegen dan waren de aanwezige journalisten alweer naar een ander akkefietje gewaaid.