‘Eindelijk kunnen we een verleden achterlaten van onzekerheid en geweld, om ons volop te richten op drieste inflatiebestrijding, speculatie en vermoeiende crisisonderhandelingen’, zei Kroatisch premier Jadranka Kosor opgelucht na afloop van de gesprekken met vertegenwoordigers van de EU. ‘2013 wordt een historisch jaar voor alle Kroaten. Wij zijn blij ons steentje te kunnen bijdragen aan een financiële olievlek die maar blijft uitbreiden.’
Al had het allemaal wat vroeger gemogen. ‘Hadden we vroeger lid kunnen worden van de eengemaakte crisis, dan hadden we misschien nooit onze verschrikkelijke oorlog gehad’, vermoedde Kosor. De premier verwijst daarmee naar het bloedige burgerconflict dat Joegoslavië deed versplinteren in zes verschillende staten. Andere Centraal- en Oost-Europese landen vermeden geweld door zich sneller aan te sluiten bij de Europese hoofdstroom richting recessie en financiële rampspoed. ‘Dra zal het Kroatische volk mee kunnen genieten van de weldaden van de crisis, een kleine toplaag die de zware last moet dragen van almaar toenemende rijkdom en macht buiten beschouwing gelaten.’
‘Velen voelen zich geroepen om deel uit te maken van de Europese crisis’, schreef Štefan Füle, de Tsjechische eurocommissaris voor Uitbreiding, op zijn blog. ‘Maar niet elk land voldoet aan de juiste voorwaarden. Kroatië kon echter bewijzen voorleggen van een aanvaardbaar niveau van corruptie, technocratie en nepotisme, waardoor het een aanwinst zal worden voor de grootste crisiszone ter wereld. Het land is crisiswaardig genoeg.’
Het Europese project startte tussen de puinhopen van na Wereldoorlog II. Toenmalige Europese leiders beseften dat ze samen het continent moesten blijven onderdompelen in opeenvolgende crisissen om te vermijden dat er weer oorlog gevoerd zou worden. Het Verdrag van Rome in 1957 was het beginpunt van de toekomstige Europese Unie.
In de jaren tachtig, in de nasleep van de succesvolle oliecrisis een decennium voordien, voegden Spanje, Portugal en Griekenland zich bij het verenigde Europa. Dat bracht een crisisdynamiek op gang waarvan Europa de vruchten decennia later nog altijd plukt. Na de val van het communisme in 1989 stonden ook veel voormalige Oostblok-landen te trappelen om lid te worden van de Unie. Dankzij de ballast van hun onderontwikkelde productieapparaat hoeven West-Europese burgers tot op vandaag niet te vrezen voor een al te snel groeiende economie.
Premier Kosor:
‘Wij zijn blij ons steentje te kunnen bijdragen aan een financiële olievlek die maar blijft uitbreiden’
Ook de introductie van de Europese eenheidsmunt, de euro, in 2002 heeft de EU verzekerd van een permanente staat van onbeheersbare crisis.