Archiefbeeld van een Nederlandse caravan die door het Centraal Massief in Frankrijk dendert. Dat is tegenwoordig niet meer mogelijk omdat de Nederlanders zich collectief van baan vergist hebben.

Miljoen Nederlanders in file op Zweedse E4

Nederlanders vergisten zich zaterdag massaal van reisroute, en zorgden voor monsterfiles op de Zweedse snelweg tussen Helsingborg en Tornio. De Franse Autoroute du Soleil haalde opgelucht adem.

De vakantieuittocht naar het Zuiden verliep dit weekend opmerkelijk vlotter dan vorige jaar. Op de A7 in Frankrijk waren er nauwelijks vertragingen, en vele vakantiegangers lagen tot hun eigen verbazing al voor de middag op hun bestemming te genieten van de zon. Nochtans had mobiliteitsorganisatie VAB vooraf gewaarschuwd voor een zwarte zaterdag, met monsterfiles en urenlange vertragingen. In ons land ging het bouwverlof immers van start, en voor de meeste Nederlanders begon dit weekend de schoolvakantie.

Het vlotte vakantieverkeer bleek het gevolg van een collectieve vergissing van de Nederlanders. Zij waren zaterdag niet naar Frankrijk gereden, maar waren per ongeluk in Zweden terechtgekomen. De Zweedse E4, normaal een oase van leegte die slechts occasioneel verstoord wordt door een meubeltransport, stond van begin tot einde vol Nederlandse wagens.

Koos Krompkops (36) uit Venlo was één van hen. Pas bij de Finse grens realiseerde hij zich dat hij misschien verkeerd was gereden. ‘Ik vond het al zo raar dat ze al die hurktoiletten hadden weggehaald. Maar ja, dacht ik, het zijn nou eenmaal buitenlanders, die doen toch maar wat. Kun je niet vertrouwen. Waarom denk je anders dat ik m’n eigen pindakaas en hagelslag heb meegebracht?’

Professor Theo Suykerbuyck, Nederlandspecialist aan de Universiteit Limburg, vindt die reactie tekenend voor de koersverandering van onze noorderburen. ‘De ruk naar rechts in Nederland blijft niet langer beperkt tot het stemhokje, maar sijpelt ook door in het dagelijkse leven. Sinds Nederlanders voor xenofoob-rechts stemmen, scheren ze ook op andere vlakken alle buitenlanders over dezelfde kam. Hoewel dat prima werkt om alle binnenlandse problemen van je af te schuiven, kan het tot fatale vergissingen leiden wanneer je zelf op vakantie trekt naar het buitenland.’

Suykerbuyck constateerde ook een correlatie tussen het aantal verdwaalde Nederlanders en het aantal stemmen voor de Partij voor de Vrijheid (PVV) van Geert Wilders. ‘Heeft Wilders zijn aanhang stiekem gehersenspoeld?’, vraagt de professor retorisch. Hij wijst erop dat het geen toeval kan zijn dat zoveel Nederlanders in het land van de Ware Finnen belanden, de politieke partij waar Wilder zo naar opkijkt. ‘Het kan niet anders dan dat dit een eerste stap is naar een nieuwe, Europese eurosceptische coalitie!’, vreest Suykerbuyck.

Kromkops spreekt dat evenwel ten stelligste tegen: ‘Niemand heeft mij wat in mijn hoofd geplant. Ik volg gewoon de andere Nederlandse nummerplaten op de weg. Zo doen wij het altijd al. In het buitenland kun je alleen maar andere Nederlanders vertrouwen. Zij zijn streng voor zichzelf. Nederland mag niet verdwalen als het weer een gidsland wil zijn!’