Jordy Debreuckelaer, ambtenaar bij de Federale Overheidsdienst Financiën, heeft de opdracht gekregen om een correct btw-tarief vast te leggen voor tampons. Vrouwen klagen dat ze gediscrimineerd worden doordat de btw op tampons 21 procent bedraagt, terwijl dat voor chocolade slechts 6 procent is. De tampon zou, net als chocolade, een basisbehoefte zijn en geen luxe.
In een smetteloos lokaal in de Financietoren in Brussel liggen op een schaaltje een tiental tampons van merken als O.B.® en Tampax®, vers uit de verpakking. Jordy neemt er eentje, steekt het in zijn mond en begint te kauwen. ‘Het heeft een luxueuze textuur, een beetje als een marshmallow’, zegt hij. ‘Als ik nu puur op mijn gevoel afga, zou ik denken dat we hier 21 procent btw op kunnen heffen.’
Over de smaak is Jordy minder te spreken. ‘De smaak is niet echt uitgesproken, de nasmaak is een tikkeltje chemisch’, zegt hij. ‘Ik proef toetsen van kunstzijde en polypropyleen, met een lichte hint van cellulose. Het smaakt kortom vies, maar alle luxueuze dingen smaken vies. Kaviaar? Smaakt vies.’
Op één schaaltje ligt een tampon die er dikker en roder uitziet dan de andere. ‘Die heeft m’n collega Veerle me net nog gegeven’, zegt Jordy en zet er zijn tanden in. ‘Oei, hier zit een pak meer beet in. De smaak is een stuk pittiger, vlezig bijna. Speciaal, al zou ik er niet iedere dag zo één als tussendoortje hoeven.’
Jordy Debreuckelaer:
‘Het smaakt vies, maar alle luxueuze dingen smaken vies’
Wat is zijn conclusie? ‘Moeilijk te zeggen. Het is heel duidelijk een twijfelgeval. Meer onderzoek is nodig’, oordeelt Jordy. en hij trekt een nieuw doosje Tampax® open.
Even later verkrampt zijn gezicht. ‘Ik heb buikpijn’, klaagt de ambtenaar. ‘Als dit geen snoepje is, wat is het dan wél?!’