Het spel is een variant op het alom bekende ‘Politie en Bandiet’ of ‘Politie en Boef’. Net zoals in de oorspronkelijke versie is het de bedoeling dat de politie alle slechteriken inrekent door hen te tikken. Alleen heeft de slechterik (de bankier) in deze eigentijdse versie verschillende mogelijkheden om zich aan de arm der wet te onttrekken.
‘Het spel is een echte rage onder de kinderen en wordt gespeeld van Brugge tot Bree’, weet Pieter Lesaffer, hoofdredacteur van Klasse. ‘Dat zorgt voor ongerustheid, want de nieuwe variant verschilt op enkele zeer cruciale punten van zijn stichtende voorganger.’
Terwijl het vroeger als politieman voldoende was om de boef te tikken om hem achter slot en grendel te krijgen, kan de bankier bepaalde procedures inroepen om de normale rechtsgang te ontwijken. Zo heeft de bankier de mogelijkheid om een groepje te vormen met andere bankiers. Vanaf drie kinderen zijn ze dan too big to fail, en dus immuun voor de politie. Ook kunnen de bankiers met krijt bepaalde tegels op de speelplaats markeren. Die tegels worden dan offshore tax havens. Zolang hij op zo’n tegel staat, kan en mag de bankier niet getikt worden. Politieagenten die dat wel doen, riskeren een tuchtsanctie wegens procedurefouten. Bankiers kunnen van tegel naar tegel springen zonder dat de politie hen iets kan doen. Iedere bankier heeft immers een krijtje om nieuwe lijnen uit te zetten.
Wanneer de politie er toch in slaagt iemand te tikken, dan kan de bankier altijd een ‘stresstest’ aanvragen. Hij of zij dient dan tien keer te pompen. Slaagt de speler daar niet in, dan vliegt hij alsnog in de gevangenis, tenzij een commissie van collega-bankiers een schuldherschikking toestaat.
Zoals bij het klassieke ‘Politie en Bandiet’ wordt de gevangenis bewaakt door een agent. Er bestaan echter achterpoortjes om te ontsnappen. Wanneer de bankier zijn bewaker een slechte belegging aansmeert, worden de rollen omgekeerd. Concreet komt het erop neer dat de bewaker al zijn drinkgeld afgeeft aan de bankier nadat die hem woekerwinsten heeft voorgespiegeld. Als de bewaker nog een frisdrankje wil kopen, zal hij zijn eigen geld met een hoge interest moeten teruglenen van de bankier.
‘Het is fijn om te zien hoe kinderen het spel voortdurend aanpassen. Het leeft echt bij hen. De bankiers worden inventiever en inventiever in het verzinnen van nieuwe spelregels’, merkt Lesaffer op. ‘Dit spel wakkert de creativiteit aan en daarom zijn leerkrachten en schooldirecties zo bezorgd. Dit spel stimuleert de verbeeldingskracht te veel. Wat ook stoort, is dat de kinderen zich amuseren, de waarde van geld leren kennen en elkaar op speelse wijze bedriegen.’
Pieter Lesaffer:
‘Bankiers worden inventiever en inventiever in het verzinnen van nieuwe spelregels’
Lesaffer stipt aan dat ook enkele andere spelletjes uit de tijd van toen een hedendaagse update hebben gekregen. ‘Zo is ‘Blad, steen, kaasschaaf’ aan een opmars bezig onder blanke kinderen, terwijl migrantenkinderen een voorliefde hebben voor ‘Ik ga op repatriëring en ik neem mee’ en ‘Eurocommissaris voor Migratie mag ik overvaren, ja of nee?’ Het zijn stuk voor stuk plezierige spelletjes die kinderen voorbereiden op een leven vol vernedering en tegenslag.’