Enigszins onverwacht heeft ook Bruno Tobback (45) zich kandidaat gesteld voor het voorzitterschap van Groen. Dat is merkwaardig, want minstens tot het eerstvolgende partijbureau is Tobback nog voorzitter van de Vlaamse socialisten. Toch denkt hij er niet aan van partij te veranderen. ‘Ik voel me nog goed bij de sp.a’, zegt Tobback.
Volgens de Leuvenaar valt het voorzitterschap van sp.a perfect te combineren met het voorzitterschap van Groen. ‘Veel hebben we de komende vijf jaar toch niet omhanden nu links overal in de oppositie zit’, meent Tobback. ‘Beide partijen vinden dat de rechtse regeringen te veel zullen besparen en te diep zullen snijden in de sociale verworvenheden. Je hebt geen twéé voorzitters nodig om daar mislukte oneliners over te verkopen. In tijden van crisis moet er bespaard worden, zodat onze begroting tegen de volgende verkiezingen weer in orde is.’
Veel militanten van Groen zijn verrast door de kandidatuur van de sp.a-voorzitter, maar enkele partijtoppers denken dat Tobback een grote kans maakt de strijd te winnen. ‘Onze eigen politici zijn totaal onbekend en oersaai. De meeste partijleden zijn toe aan verandering, denk ik. En als die verandering moet komen in de persoon van Bruno Tobback, dan is dat maar zo’, zegt Kristof Calvo, zelf geen kandidaat-voorzitter.
Het voordeel van Tobback is dat hij de groenen autoriteit kan bijbrengen. ‘Bij de N-VA zie je dat het loont om een autoritaire leider aan het hoofd te hebben’, analyseert Calvo. ‘Oké, bij sp.a lukt dat niet, maar misschien werkt het bij Groen wel dat één chagrijnig mannetje zijn wil probeert op te leggen aan de hele partij zonder wakker te liggen van kritiek.’
Bij de sp.a heerst verwarring. ‘Je kunt hopen dat Tobback nu voluit voor Groen zal kiezen, maar zo zit hij niet in elkaar’, weet een socialistisch boegbeeld. ‘Liever dan één politieke partij in de prak te rijden, rijdt hij er twee in frieten.’
Socialistisch kopstuk:
‘Liever dan één politieke partij in de prak te rijden, rijdt hij er twee in frieten’
Tobback erkent zelf beide functies zolang mogelijk te willen combineren. ‘Ik zie niet in waarom ik nu zou moeten vertrekken bij de sp.a’, zegt hij. ‘Met twee partijen maak ik gewoon meer kans op succes. Oóit moet ik er toch wel eens in slagen een verkiezing te winnen.’