Affiches met ondubbelzinnige boodschappen, putten die netjes worden gevuld, beloftes waarvan niet afgeweken wordt of mini-jobs die ergens toe leiden. Kunstenaar Jos Scheldeman verzamelde talloze voorbeelden van Duitse oplossingen in zijn boek Deutsche Endlösungen.
Elf jaar al leest de Belg (40) alles over Duitsland om een beeld te krijgen van de surrealistische grondigheid van onze oosterburen. Wat begon als het onschuldig delen van enkele anekdotes op Twitter, groeide uit tot een massa informatie over de Duitse aanpak om problemen het hoofd te bieden. ‘Deutsche Endlösungen is een project geworden met een collectieve verantwoordelijkheid‘, weet Scheldeman.
‘Ik lees graag over geschiedenis en toen ik op Wikipedia terechtkwam, vielen die ‘Duitse oplossingen’ me op’, vertelt Scheldeman. ‘Sommige anekdotisch ontroeren, maar verder is de Duitse geschiedenis helemaal niet hilarisch. In het begin postte ik gewoon wat anekdotes op Twitter, maar ondertussen sturen mensen van over de hele wereld me gruwelverhalen door over de Duitse grondigheid.’
De vaak verbazend grondige Duitse oplossingen circuleren lustig op het internet. ‘De verhalen zijn nooit grappig, zelden poëtisch, maar altijd doeltreffend. De bijbehorende foto’s zijn lelijk in al hun helderheid. De titel ‘Deutsche Enlösungen’ is een kleine provocatie, maar ik heb bewust voor een positieve benaming gekozen’, knipoogt Scheldeman. ‘Het gaat niet over Duitse problemen of ongelukken, maar over de zeer efficiënte, rechtlijnige manier van de Duitsers om maatschappelijke vraagstukken op te lossen.’
Jos Scheldeman:
‘Duitsers hebben zeer efficiënte manier om maatschappelijke vraagstukken op te lossen’
Welke oplossing is zijn favoriet? ‘Geen gemakkelijke vraag – al zou een Duitser je meteen het juiste antwoord geven’, erkent Scheldeman. ‘Er zijn verschillende verhalen die me raken. De geschiedenis van de 9.000 Duitse oorlogsmisdadigers die naar Latijns-Amerika konden vluchten, vind ik misschien de meest toepasselijke. Duizenden moordenaars die rustig een leven kunnen uitbouwen in een nieuw thuisland, fantastisch toch? Kan het nog grondiger?’