Lakshmi Mittal schatert het uit. Met een perfect getimede meesterzet is hij erin geslaagd Elio Di Rupo weg te lokken uit Davos.

Staalproducent Lakshmi Mittal: ‘Iémand moest Di Rupo weglokken uit Davos’

In het Zwitserse Davos, waar allerlei rijkaards snode plannen smeden om de economie nog verder naar de kloten te helpen, heerst een hoerastemming. 'Merci, Lakshmi, om Di Rupo terug naar België te lokken!'

‘Zie hem gaan. Van die sukkelaar zijn we ook verlost!’, grijnsden de verzamelde captains of industry gisteravond in Davos. Met genoegen namen ze er akte van dat premier Elio Di Rupo (PS) in allerijl terug naar België moest keren.

Dat het World Economic Forum verlost is van de Waalse marxist, is heel en al te danken aan de Indiase magnaat Lakshmi Mittal. De grote baas van staalmultinational Arcelor-Mittal kondigde gisteren aan dat zeven van de twaalf koude lijnen in Luik gesloten worden. Een respectabele 1.300 jobs verdwijnen.

Terwijl Di Rupo afdroop, arriveerde Mittal in Zwitserland. Hij werd als een held onthaald in Davos. Opgeluchte collega-industriëlen klopten hem meermaals op schouder en kwamen woorden te kort om de Indiase ondernemer te feliciteren. ‘Merci, Lakshmi, om Di Rupo hier weg te lokken en terug naar België te sturen!’, giechelde Lloyd Blankfein van zakenbank Goldman Sachs.

‘Iémand moest het doen’, antwoordde Mittal bescheiden. ‘Wat we in Luik doen, is uiteindelijk niet zo uitzonderlijk. Maar eens te meer stel ik vast dat timing doorslaggevend is. Champagne!’

Vandaag konden ’s werelds machtigste zakenmannen zich een breuk lachen met de acties van woedende staalarbeiders. Die reden met negen bussen tot in Brussel, maar troffen in de Europese wijk niemand aan. ‘Hallo, jongens, wij zitten in Davos’, zwaaiden de Europese bobo’s vrolijk naar de talrijke televisieschermen in het mondaine ski-oord.

Lakshmi Mittal:
‘Wat we in Luik doen, is niet zo uitzonderlijk. Het is de timing die telt’

Ook Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) is nog aanwezig in Davos. ‘Goh, ja, wat doe ik hier? Contactjes leggen, hé. Een praatje hier, een knipoog daar. En vooral hopen dat ze nu ook in Vlaanderen geen fabriek sluiten vóór ik iedereen een klam handje heb geschud.’