‘Driekoningen, Driekoningen, geef mij nen nieuwen hoed.’ Het klinkt u ongetwijfeld bekend in de oren. Op zes januari zullen kinderen weer van huis tot huis gaan om verkleed als Melchior, Caspar of Balthasar te zingen voor een beetje snoep. Een mooie traditie, maar de N-VA wil er komaf mee maken. ‘We moeten de rol van de koning in vraag durven stellen. De drie koningen zijn relieken uit een vervlogen tijd’, schrijft de partij op haar website.
‘We moeten de rol van de koning herbekijken‘, verduidelijkt partijvoorzitter Bart De Wever. ‘Het beste is om hem zo veel mogelijk uit het straatbeeld te weren. Zo kunnen we hem tegen zichzelf beschermen en doet hij geen stomme dingen.’
De populaire gezinspartij maakt zich zorgen over het lot onzer kinderen. ‘Door de jeugd er al op zo’n jonge leeftijd mee te confronteren, blijft de monarchie verankerd in onze maatschappij. Bovendien wordt het Driekoningenfeest als iets heel positiefs ervaren door de kinderen. Dat is zeer kwalijk. We mogen hen niet laten hersenspoelen tot monarchisten’, zegt De Wever met academische eruditie. ‘Rondlopen met een kroon op je hoofd is royalistisch vertoon en dat is volstrekt onaanvaardbaar in de hedendaagse samenleving.’
De Wever verwijst ook naar het signaal van de kiezer, die overwegend republikeins heeft gestemd. ‘Het is hemeltergend dat er nog ruchtbaarheid wordt gegeven aan royalistische feestdagen. Hoewel we ons hoegenaamd niet geviseerd voelen, is het Driekoningenfeest een provocatie ten aanzien van de dominante centrumrechtse grondstroom in Vlaanderen. Dat de koning op 15 november gefêteerd wordt, is achterhaald. Dat we op 6 januari dríé koningen vereren, is helemaal van God los.’
Bart De Wever:
‘Het is hemeltergend dat er nog ruchtbaarheid wordt gegeven aan royalistische feestdagen’
De historicus in Bart De Wever plaatst ook enkel geschiedkundige kanttekeningen bij het schijnbaar onschuldige feest. ‘De ster die kinderen dragen als ze Driekoningen zingen, kan gezien worden als een verwijzing naar de Jodenster uit de Tweede Wereldoorlog. Dergelijke ongepaste referenties aan de jaren dertig van de vorige eeuw zijn anno 2012 alle schaamte voorbij.’