‘Ach, waarom niet nog eens een debat over euthanasie? Het is alweer een tijd geleden’, opperde een redactrice van het VRT-programma De zevende dag. Haar collega’s knikten instemmend en dus haalden zij Wouter Beke in huis. Het gedelegeerd kasplantje van CD&V mocht in de clinch gaan met Jean-Jacques De Gucht, een bedorven strontje met een kapsel, en twee vrouwmensen van wie je je afvraagt: waar blijven ze die toch halen?
Doordat zijn gesprekspartners volstrekte idioten waren en de moderators net een middagdutje deden, won Beke het debat met de vingers in de neus. Op Twitter klonk niets dan lof voor de partijvoorzitter, die een of ander standpunt verdedigde over euthanasie voor kinderen.
‘Lijdende kinderen moeten niet te veel zagen. Ooit ben ik als jong ventje met mijn blote poep op een cactus gevallen. Mijn blozende billetjes stonden vol stekels, maar hoorde je mij toen klagen over ondraaglijk leed? Ben ik huilend naar de dokter gehold met de vraag mij terstond een dodelijk spuitje toe de dienen? Heb ik verongelijkt staan brullen over een menswaardig levenseinde? Neen, niets van dat alles. Ik heb mijn traantjes verbeten en tot God gebeden terwijl mijn mama alle prikkers uit mijn bips masseerde’, oreerde een bijzonder gevatte Wouter Beke.
Als een duivel in een wijwatervat verzette de katholieke politicus zich tegen een uitbreiding van de euthanasiewet. Dat mensen zich tout court kunnen laten doodspuiten, vindt hij al ver genoeg gaan. ‘Men moet minstens achttien jaar zijn voor men waarachtig weet wat ondraaglijkheid behelst’, fezelde Beke.
Jean-Jacques De Gucht, die nog altijd boos is omdat hij als rotverwende puber geen euthanasie heeft mogen plegen, ging daar niet mee akkoord. Het liberale jochie gooide echter zijn eigen ruiten in door te erkennen dat er geen maatschappelijk draagvlak bestaat voor euthanasie bij minderjarigen. ‘Maar individuele rechten en al zijn, euh, redelijk belangrijk, ook voor kindjes die te veel pijn hebben om hun ouders mee te helpen bij de oogst’, stamelde het jonge geweld van de Open Vld.
Beke pareerde meteen. ‘Kinderleed los je niet op met euthanasie, maar met een vrolijk verhaaltje uit de Bijbel’, stelde de pater-politicus met een goed getimede snik in zijn stem. ‘Als mijn kinderen ondraaglijk lijden, bijvoorbeeld wanneer ze gepest worden omdat hun vader zo’n sul is, mag ik hen graag een stukje uit de Openbaringen van Johannes voorlezen. Dat is uitstekende, verstrooiende literatuur voor kinderen.’
Wouter Beke:
‘Men moet minstens achttien jaar zijn voor men waarachtig weet wat ondraaglijkheid behelst’
Toen Indra Dewitte kortstondig wakker schoot uit haar siësta, vroeg ze Beke om een hapklaar citaatje. Die ging daar nog op in ook. ‘De wateren die u gezien hebt en waaraan de hoer is gezeten, dat zijn volken en mensenmassa’s en naties en talen’, profeteerde de bevlogen partijleider. ‘De tien hoorns die u zag en het beest zullen de hoer gaan haten; ze zullen haar eenzaam maken en naakt, zij zullen haar vlees verslinden en haar verbranden. Want God heeft hun ingegeven zijn plan uit te voeren en eensgezind hun koningschap zo lang ter beschikking te stellen van het beest, tot Gods woorden in vervulling zijn gegaan.’
De aanwezigen in de studio stemden volmondig in met die verkondiging en applaudisseerden luid. ‘Goed dat er nog politici zijn als u’, erkende ook Jean-Jacques De Gucht met een zekere levensmoeheid.