Uit een enquête bij vijfhonderd pedofielen, uitgevoerd door inspecteurs van de politie, blijkt dat zij ongerust zijn over de grote verspreiding van seksueel overdraagbare aandoeningen bij minderjarigen. ‘Als je leest dat één op de twintig jongeren rondloopt met chlamydia, dan denk je toch twee keer na voor je je nog eens vergrijpt aan een kind’, zegt pederast André N. (45) uit Zonhoven.
‘Door haar losbandig gedrag is de jeugd vergeven van de vieze ziektes. Dat is foei. Zo kunnen wij ons werk niet meer doen’, vertelde een ontmoedigde Luc A. (52) uit Lubbeek aan zijn ondervragers.
Vooral vrouwelijke pedofielen moeten opletten voor besmetting door chlamydia. Na verloop van tijd kunnen er ernstige symptomen opduiken, zoals onvruchtbaarheid en buitenbaarmoederlijke zwangerschap. ‘Al jaren jaag ik op de piemeltjes van prille tieners’, getuigt turnlerares Sonja K. (38) uit Maldegem. ‘Vroeger was het geen probleem om zo’n ventje te verleiden en hem in mij te laten komen. (lacht) Die jongens wisten niet wat hen overkwam. Nu kom je gastjes van tien tegen die zonder blozen vragen of ze mij ‘vanachter’ mogen nemen. Zonder condooms durf ik niet meer op pad te gaan. De schrik zit er diep in.’
De pedofielen pleiten ervoor dat kinderen al op de lagere school gesensibiliseerd worden over geslachtsziekten. ‘Doordat jongeren steeds vroeger aan seks beginnen, lopen zij vaak een soa op vóór ze in onze klauwen vallen’, zegt André. ‘Het belang van veilig vrijen kan echter niet genoeg benadrukt worden. Voorts zijn wij er voorstander van dat jongeren tijdens een jaarlijks medisch onderzoek getest worden op geslachtsziekten. Te allen tijde zouden zij een attest bij zich moeten hebben.’
‘Kinderverkrachters die geen condoom gebruiken, lopen een groot risico. Zij moeten steeds jongere slachtoffers uitkiezen als ze geen druiper willen’, weet Luc A. uit eigen ervaring. ‘Maar de zoektocht naar maagdjes wordt steeds moeilijker. Nog voor ze kunnen spreken, zitten die kinderen al aan elkaar te prutsen. Tegenwoordig kunnen kleuters zelfs al trouwen – niet met ons helaas, wel met elkaar.’
Ook een sensibilisatiecampagne onder de pedofielen zou nuttig zijn. ‘Hun persoonlijke hygiëne is vaak bedroevend, zodat zij vaak niet eens merken dat ze besmet zijn’, legt forensisch psychiater Rudy Verelst uit. ‘Daarbij leiden veel pedofielen een teruggetrokken bestaan. Ze zonderen zich af en hebben weinig contact met de buitenwereld. Dat maakt de stap des te groter om langs te gaan bij de dokter. In de meeste gevallen zijn ze niet vertrouwd met geslachtsziekten doordat ze geen seksuele betrekkingen hebben met volwassenen.’
Volgens Verelst zou het geen slecht idee zijn dat pedosites waarschuwen voor het besmettingsgevaar van kinderverkrachting. Dat kan een ontradend effect hebben. Ervaringsdeskundige Ludovic D. (42) uit Woesten vindt het een goed idee. ‘Maar ouders moeten ook hun verantwoordelijkheid nemen’, stipt de voormalige onderwijzer aan. ‘Op de internetprofielen van hun kinderen zouden zij moeten vermelden aan welke geslachtsziekten hun kroost lijdt. Dat moet wel in eer en geweten gebeuren. Het zou niet eerlijk zijn dat ouders hun kinderen vieze ziektes toeschrijven om hen te beschermen.’
Pedofiel Luc A.:
‘Door haar losbandig gedrag is de jeugd vergeven van de vieze ziektes’
Pedofielen die nu al besmet zijn met chlamydia, vragen ondersteuning vanuit de overheid. ‘Chlamydia wordt stilaan een beroepsziekte voor kinderverkrachters. Wij willen dat er officiële erkenning komt’, merkt Gianni C. (49) uit Erembodegem op. ‘De erkenningsprocedure schijnt oubollig en seksistisch te zijn, maar dat mag geen probleem zijn voor ons slag mensen.’
Verder vragen pedofielen die een beroepsziekte hebben opgelopen psychiatrische begeleiding. ‘De overheid schiet hier schromelijk te kort‘, beklemtoont Gianni. ‘Wij zijn het slachtoffer van een ontsporende jeugd, maar worden maatschappelijk afgeschreven.’