Met hun dakloze neigingen blijven verkleumde asielzoekers en sans-papiers de politieke gemoederen beroeren. De overheid slaagt er maar niet in om op de proppen te komen met een structurele oplossing voor de opvangcrisis.
Gelukkig is daar nog de privésector. Die mag dan wel een broertje dood hebben aan belastingen betalen, altijd staan ondernemers klaar om compleet belangeloos hun goed hart te tonen. Zo ook de Federatie van Belgische Spruitjestelers (FBS).
‘Het gaat ons voor de wind. De vrieskou stemt ons vreugdevol. Een wintergroente als spruitkool heeft alle baat bij een stevige winterprik‘, stelt FBS-voorzitter Bavo De Brabandere opgetogen. ‘Maar tegelijk knaagt het. Ons valt zoveel voorspoed te beurt terwijl hele gezinnen liggen te bevriezen. Dat wringt met ons aangeboren gevoel voor rechtvaardigheid.’
Gedreven door barmhartigheid en empathie stellen de spruitjestelers hun serres en schuren open voor berooide asielzoekers. ‘Alles tezamen hebben we plaats voor wel 2.500 daklozen’, schat De Brabandere. ‘Wij willen zelf instaan voor het transport – de roestige legerbakken van Pieter De Crem (CD&V) zouden zich toch maar vastrijden op onze akkers.’
Maggie De Block, de federale excellentie die persoonlijk verantwoordelijk is voor de miserie van de daklozen, reageert alvast enthousiast op het initiatief. ‘Ik juich toe dat de private sector zijn verantwoordelijkheid opneemt. Dit initiatief is andermaal een bewijs dat de dynamiek van de vrije markt inherent rationeel en menslievend is. Mijn administratie zal het voorstel van de FBS bestuderen en zo spoedig mogelijk een antwoord formuleren.’
Boer Norbert De Tandt (53) uit Sleidinge wil zolang niet wachten. Op eigen houtje is hij al twee dozijn asielzoekers gaan oppikken. ‘Ik ben vannacht en gisternacht met mijn tractor naar Brussel gereden en telkens zat mijn beestenwagen na nog geen uur vol daklozen. Ik heb die mensen te slapen gelegd in een verwarmde serre.’
De spruitjesteler vraagt niets terug van de asielzoekers. ‘Ik doe dit uit naastenliefde. Natuurlijk mogen ze mij wel helpen bij het oogsten van spruiten, maar dat is geheel vrijblijvend’, beklemtoont Norbert. Hij wijst naar zijn veld, waar een vijftal volwassenen en een stuk of tien kinderen in de weer zijn. ‘Ze hebben zelf gevraagd of ze iets konden doen voor mij. Zo’n voorstel sla ik natuurlijk niet af. We hebben er alletwee bij te winnen: zo heb ik meer tijd voor mijn boekhouding en zij hebben iets om zich mee bezig te houden. Aldus vervelen die stakkers zich niet.’
Gilbert Cooymans:
‘Vriendelijke mensen. Ze werken spontaan mee om de oogst binnen te halen’
Ook Gilbert Cooymans (38) uit Gaasbeek is op eigen initiatief een lading daklozen gaan ophalen in de hoofdstad. ‘Vriendelijke mensen en ze werken spontaan mee om de oogst binnen te halen. Vooral de kindjes vinden het, ondanks het gure weer, een plezant karwei. Als ze vijfhonderd spruitjes hebben geplukt, krijgen ze van mij een snoepje. Bij duizend spruitjes zelfs een soepje. Zo leren wij hen dat werken loont!’
Azimoed Zahir (29), Iraniër en vader van zes, is blij dat hij en zijn gezin op Gilberts kar gesprongen zijn. ‘Het panorama is hier mooier dan in Brussel, de serre heeft allerlei faciliteiten, zoals airconditioning, en we mogen vissen in de vijver’, glimlacht de man. ‘Mijnheer Cooymans heeft eigenhandig een gat in het ijs gehakt zodat we met een beetje geluk een halfbevroren karper of paling aan de haak kunnen slaan. Ik heb mijn familieleden in Iran al laten weten dat het hier een paradijs is. Ja, we hebben het hier véél beter dan die arme ambtenaren op het kabinet van Geert Bourgeois.’