Zeilmeisje Laura Dekker nadat ze negentien paparazzi liet verdrinken: 'Nederlanders zijn geen aangename mensen, helemaal niet genereus in de omgang.'

Zeilmeisje Laura laat paparazzi verzuipen

Op de Atlantische Oceaan zijn negentien Nederlandse paparazzi omgekomen. Zij waren zeilmeisje Laura Dekker tegemoet gevaren. Toen ze collectief over de reling hingen voor een foto kapseisde hun schip.

En opeens dook ze weer op: Laura Dekker. Het Nederlandse zeilmeisje is vorige week begonnen aan de laatste etappe van haar indrukwekkende onderneming. Het zestienjarige doorzettertje zal als jongste solo rond de wereld gevaren zijn wanneer ze later deze maand arriveert in het Caraïbische paradijs Sint Maarten.

Een hoop Nederlandse paparazzi nam vorige woensdag meteen het eerste vliegtuig naar de Canarische eilanden, huurde een zeilboot en koos het ruime sop in de hoop Dekker te onderscheppen bij haar oversteek van de Atlantische Oceaan. Nederlandse roddelbladen als Story, Weekend, Party en Privé betalen immers wat graag voor foto’s van zeezieke celebrity’s die liggen te kotsen. Met een beetje geluk zouden de fotografen plaatjes kunnen schieten van Dekker terwijl ze in ontblote boezem aan het roer draaide of in d’r nakie over het dek huppelde.

Gisteren zag het zeilmeisje het schip van de persmuskieten opduiken tussen de woeste baren. Pas toen de boten elkaar dicht genoeg genaderd waren, zag ze dat het dek volstond met fotografen. ‘Het waren er wel twintig’, schat Dekker.

Meteen stormden alle fotografen naar de bakboordzijde. Ze verdrongen zich aan de reling om Laura Dekker zo exclusief mogelijk in beeld te brengen. Met hun zware telelenzen zoomden ze in op het gezicht van de wereldreizigster. Ze hadden enkel oog voor het zeilmeisje, waardoor ze niet beseften dat het schip zwaar slagzij maakte. ‘De ingehuurde stuurman probeerde de rioolreporters nog te waarschuwen,’ getuigt Dekker op haar blog, ‘maar zij negeerden hem straal.’

Omdat ze goed is opgevoed, wuifde de jongedame beleefd naar de fotografen, die daardoor nog enthousiaster voorover gingen leunen. Zodoende begon het schip onherroepelijk te kapseizen. ‘De stuurman sprong overboord en de boot sloeg om’, schrijft Dekker nog.

Geen van de fotografen kwam terug boven water, wat doet vermoeden dat ze allen verdronken zijn. Mogelijk werden ze mee naar de dieperik gesleurd door de zware camera’s en fototassen die rond hun schouders hingen.

Dekker ging wat dichter varen om een kijkje te nemen. ‘De Canarische stuurman huilde om hulp. Krampachtig hield hij zich vast aan de omgekeerde boeg van zijn boot. Maar ik moest hem laten waar ie was: met een passagier aan boord kan ik mijn solomissie niet volbrengen’, redeneerde Dekker. Ze zond wel een noodsignaal uit, zodat de veiligheidsdiensten de onfortuinlijke schipbreukeling konden redden.

In Nederland is grote ophef ontstaan over het gedrag van Laura Dekker. Hella Liefting, voorzitster van de Nederlandse Vereniging voor Journalisten, noemde haar ‘harteloos’ en ‘een bedreiging voor de rechtsstaat’. Ook de attitude van de Atlantische Oceaan stond Liefting niet aan. ‘Het is werkelijk ongehoord dat natuurelementen de persvrijheid belemmeren. Dergelijke ingrepen brengen de democratische waarden in gevaar. Weer of geen weer, de media moeten te allen tijde toegang krijgen tot de informatie die zij verkiezen.’

Laura Dekker:
‘Hun stuurman sprong overboord en de boot sloeg om’

Op haar website haalt Dekker de schouders op. Sinds ze in de zomer van 2010 vertrok uit Gibraltar heeft ze een groot deel van de wereld gezien. Al haar ervaringen hebben haar één ding geleerd: geen enkel land ter wereld is minder leuk dan Nederland. ‘Ik wil niet meer terug naar Nederland’, stelt Dekker onomwonden. ‘De Nederlanders zijn geen aangename mensen, helemaal niet genereus in de omgang. Ooit bevoer het Nederlandse volk de zeven wereldzeeën en stond onze blik op de horizon gericht. Maar nu zijn we met z’n allen angstige kleinburgers geworden die slechts aandacht hebben voor wat er op onze eigen stoep gebeurt. Voor die mentaliteit pas ik.’