Vele honderden kijklustigen daagden op voor de reconstructie van de openbare zedenschennis die werd gepleegd door een homoseksuele hoofdcommissaris van de Antwerpse politie. Vanuit heel Vlaanderen kwamen zondagnamiddag gezinnen toegestroomd om te zien hoe de twee daders hun misdrijf tot in de details moesten overdoen.
Twee weken geleden werd de politie-officier betrapt met een occasionele sekspartner op een parking van openluchttheater Rivierenhof, vlak bij het politiegebouw aan de Noordersingel. Naar verluidt wou de agent na zijn dienst wat stoom aflaten achter enkele struiken.
Omdat het Antwerpse parket zicht wil krijgen op de zwaarte van de feiten beval het een openbare reconstructie. De twee homo’s moesten uitbeelden hoe zij elkaar ontmoetten, achter het gebladerte doken en vervolgens elkanders penis en scrotum begonnen te betasten alsook te beroeren.
‘Op basis van de ingenomen standjes en de uitgevoerde handelingen kan de boete oplopen tot 500 euro’, zei persmagistrate Greetje Cnaeghetant vooraf. ‘De reconstructie is openbaar omdat het een vooraanstaand officier van het politiekorps betreft. Dan is volledige transparantie van het onderzoek aangewezen.’
Het publiek reageerde enthousiast op het geleverde schouwspel. Regelmatig stegen er oooo’s en aaaa’s op. Bij een tussentijds hoogtepunt weerklonk zelfs applaus.
‘Pas op, achter u! Ne flik!’, riep een jongetje met een Gentse tongval opeens. Inderdaad, de agent die het homokoppel twee weken geleden had betrapt, mocht zijn vaststelling nog eens overdoen. De twee mannen werden andermaal vakkundig gematrakkeerd en onder stevige verwensingen de combi in geknuppeld, waarop ze terug naar hun cel vlogen. De omstanders gaven na afloop een staande ovatie.
‘Dat is toch iets speciaals, hé, zo twee mannen met elkaar’, becommentarieert Henriëtte (67), die samen met haar beste vriendin Marie-Louise (69) helemaal vanuit Tielt naar Antwerpen is gespoord voor de reconstructie.
‘Bij ons in West-Vlaanderen ziet ge dat niet, die homo’s’, bevestigt Marie-Louise. ‘Daar zijn de mensen nog niet zo modern. Vandaar dat wij graag eens naar hier komen. Het is toch een grote stad, nietwaar. Een beetje zoals Parijs, heb ik al horen zeggen.’
‘Ja, da’s waar. Daar lopen ook veel homo’s rond’, weet Henriëtte. ‘Ik ben blij dat ik persoonlijk zo geen mensen ken, maar af en toe zie ik ze weleens graag bezig. Maar ze moet niet te dicht komen.’
Henriëtte (67):
‘Dat is toch iets speciaals, hé, zo twee mannen met elkaar’
‘O, maar de zoon van de neef van de zuster van de moeder van onze bakker studeert hier in Antwerpen en die zegt toch dat dat meestal vriendelijke mensen zijn. Ze zijn over het algemeen niet te betrouwen, maar ze hebben hem nog nooit proberen aan te randen’, verdedigt Marie-Louise de homofielen.
‘Allez, da’s toch al iets’, zucht Henriëtte opgelucht. ‘Ik heb onlangs in de gazet gelezen dat ge daar niet meer van kunt genezen vanaf er u één heeft besmet. Dat moet toch wreed zijn als ge dat hebt. Het zag er toch maar pijnlijk uit wat die twee daarjuist met elkaar uitspookten.’