De bijzonder moeizame Belgische regeringsvorming na de verkiezingen van juni 2010 kenden na de terugtrekking van de N-VA in september na meer dan 500 dagen dan toch een doorstart. Momenteel rijden liberalen en socialisten zich echter vast in de begrotingsonderhandelingen. Er staan forse besparingen voor de deur, en ook de Europese Unie maakt zich zorgen over België.
‘De sfeer was opnieuw onder het nulpunt gezakt,’ zegt een anonieme bron in het entourage van Alexander De Croo (Open VLD), ‘We hadden opnieuw te maken met een dubbele tegenstelling. Enerzijds het liberale verhaal van besparingen en overheidsdiensten afslanken, anderzijds het socialistische van toch maar weer meer belastingen te gaan heffen. Daar kwam dan ook nog eens de taalbarrière bij.’
Om die reden besloot formateur Di Rupo dat de onderhandelaars tijdens de volgende sessie verkleed moeten komen. ‘Niet verkleed? Niet meedoen met de onderhandeling,’ twitterde het PS-kopstuk.
De eerste die enthousiast reageerde was verbazingwekkend genoeg Di Rupo’s liberale aartsrivaal Didier Reynders (MR). Op het RTBF-journaal zei hij: ‘Dit kan de sfeer alleen maar verbeteren. Ik denk erover om me te verkleden in traditionele Griekse klederdracht. Het is een ludieke manier om mijn collega’s duidelijk te maken dat de tijd dringt.’
Alexander De Croo dan weer vroeg op zijn blog aan zijn aanhangers waarin hij zich zou moeten verkleden, en kreeg diverse suggesties zoals ‘een Porsche Cayenne’, ‘een uitgetrokken stekker’ of ‘Herman De Croo’. Bruno Tobback (sp.a) denkt er volgens intimi over om te komen als Patrick Bateman, de narcistische seriemoordenaar uit ‘American Psycho‘ die een persiflage vormde op de ijdele machocultuur van het Wall Street van de jaren ’80. Benoît Lutgen (CDh) liet via een persmededeling weten dat hij zich zal verkleden als zijn voorgangster Joëlle Milquet om de anderen de stuipen op het lijf te jagen. Alleen Wouter Beke (CD&V) had nog ‘absoluut geen idee’ wat hij zou aantrekken.
‘Hiermee is de debilificatie van de politiek compleet,’ reageerde Bart De Wever (N-VA) laatdunkend, ‘Hoe kunnen mensen het politieke proces nog serieus nemen als politici het nu al ook zelf gaan belachelijk maken? Plaudite, comedia finita est (Applaudisseer, de komedie is voorbij, nvdr).’
Carl Devos: ‘De Belgische kiezer houdt van politici die zichzelf relativeren’
‘Di Rupo heeft hier eigenlijk een schrandere zet gedaan,’ vindt Carl Devos, politicoloog van de UGent, ‘Hij plaatst zichzelf in een lange traditie van Belgisch surrealisme, één van de weinige dingen die als authentiek Belgisch aangevoeld wordt aan beide zijden van de taalgrens. Met zijn gok kan hij in één keer het cohesiegevoel aan de onderhandelingstafel versterken en ook de oppositie buitenspel zetten. De Belgische kiezer houdt van politici die zichzelf relativeren. Kijk maar naar het enorme succes van Michel Daerden (PS) in Wallonië, of hoe Jean-Luc Dehaenes (CD&V) ritje op een mechanische stier indertijd zijn imago serieus verbeterde.’