Ze maken lawaai, ze kosten veel geld, ze stinken en ze hebben geen manieren. Maar dat is nog niet het ergste. Wetenschappers van een interdisciplinair onderzoeksproject hebben vastgesteld dat kinderen de grootste bron van milieuverontreiniging zijn. Daarbij laten zij zelfs de industrie achter zich.
‘Eén van de redenen waarom kinderen zo vervuilend zijn, zijn hun uitwerpselen’, legt bioloog Lucien Armagneau (UGent) uit. ‘Het spijsverteringsstelsel van kinderen werkt anders dan dat van volwassenen, waardoor hun fecaliën de bodem zwaarder verontreinigen dan de uitwerpselen van volwassen mensen.’
Daarnaast is ook het gedrag van kinderen meer vervuilend dan dat van hun ouders. ‘Kinderen voelen geen verantwoordelijkheid voor hun omgeving. Zij gooien sneller afval in de natuur zonder zich daar verdere vragen bij te stellen’, verklaart sociologe Mieke Vandenberghe. ‘Alle rommel in de Vlaamse bossen is voor 90 procent afkomstig van kinderen, die van nature uit een antisociale inborst hebben.’
Datzelfde gebrek aan burgerschap zorgt ervoor dat minderjarige er geen graten in zien om brandjes te stichten met zwaar vervuilende materialen. ‘Ze gooien enkele stukken plastic op een hoopje en jagen er de vlam in. Het resultaat is een vieze rook vol broeikasgassen, pcb’s, dioxines en andere gifstoffen’, zegt Vandenberghe. ‘Gemiddeld gezien stookt elk kind in zijn leven zo’n vijftien kilo plastic op – gewoon voor de kick van het vuur. Gezien het grote aantal kinderen is dat een niet te onderschatten factor van de aardopwarming.’
Er is evenwel één positief punt: een kilo kind is nog altijd minder vervuilend dan een kilo industrie. ‘Maar net doordat minderjarigen met zoveel zijn, is het beslag dat kinderen leggen op de leefomgeving veel groter’, stelt Armagneau. ‘Het gedrag van een individueel kind lijkt onschuldig genoeg. Maar zet er tien samen en je directe omgeving begint meteen te verloederen. Dan begrijp je wel wat de impact is van ruim twee miljard kinderen op deze planeet.’
Demograaf Bertrand Claes maakt zich grote zorgen. ‘Europese politici hadden al veel eerder een éénkindbeleid moeten invoeren. Een draconische maatregel, maar zeer noodzakelijk, zoals het nieuwe onderzoek weer aantoont. Daarom adviseren wij nu om onmiddellijk een géénkindbeleid in te voeren in de Europese Unie. Als we die maatregel minstens vijtien jaar aanhouden, maakt de mensheid misschien nog een kans. Thans kan de planeet het aantal kinderen niet meer dragen. Er is geen plaats voor hen. Het is onaanvaardbaar dat zij hetzelfde niveau van welvaart willen bereiken als volwassenen.’
Mieke Vandenberghe:
‘Gemiddeld gezien stookt elk kind in zijn leven zo’n vijftien kilo plastic op’
Bio-ingenieur Davy Dewolf deelt de bezorgdheid van Claes, maar trekt niet dezelfde conclusies. ‘Kinderen kunnen mee een oplossing bieden voor het energieprobleem. Het klopt dat hun uitwerpselen zeer vervuilend zijn, maar je kunt er wel elektriciteit uit halen’, zegt Dewolf. ‘Kinderlijkjes kun je laten vergisten om er methaangas uit te winnen. Daar kun je bijvoorbeeld een hybridewagen op laten rijden. Als je kinderen beschouwt als een bron van hernieuwbare energie, merk je dat ze toch nog voordelen hebben.’
Eerdere studies wezen al uit dat kinderen een belangrijke bron van geluidsoverlast zijn. Ook zorgen ze voor extra stress bij tweeverdieners. Al sinds de jaren tachtig geeft de overheid pedofielen vrij spel opdat kandidaat-ouders uit angst hun kinderdroom zouden laten varen.