Voorzitter Michel Jordens was gisteren op het proces tegen Ronald Janssen in een opvallend milde bui. ‘Het spijt me dat ik u de voorbije dagen nooit heb laten uitspreken’, stak de rechter van wal. ‘Ik sta erop dat we u vandaag ruimschoots de kans geven om uw spijt uit te drukken.’
De beschuldigde ging daar gretig op in. ‘Het spijt mij ook dat u mij nooit mijn zinnen liet afmaken’, repliceerde de leraar uit Loksbergen dankbaar. ‘Zo hard spijt het mij dat ik niet genoeg woorden kan vinden om mijn spijt uit de drukken.’
Jef Vermassen, advocaat van de ouders van de vermoorde Annick Van Uytsel, deed daar nog een schepje bovenop. ‘Ik verga van de spijt omdat ik het meer over mezelf heb dan over u’, verontschuldigde meester Vermassen zich tegenover Janssen. ‘Ik heb zoveel spijt dat gij u als gepatenteerde psychopaat niet kunt voorstellen hoe groot mijn spijt is. Ik sta ermee op en ga ermee slapen. Spijt!’
‘Het spijt me dat ik u moet onderbreken,’ onderbrak voorzitter Jordens het betoog van Vermassen, ‘maar spijtig genoeg moeten we vandaag ook enkele experts aan het woord laten.’
De Leuvense speurder André Allard kwam als eerste aan de beurt. ‘Dat het mij spijt dat ik het moet zeggen, maar Annick was een zeer vriendelijk, behulpzaam meisje’, citeerde de politieman uit het moraliteitsverslag. ‘Ik ga kapot van berouw omdat we Janssen niet veel eerder wisten te klissen, wat we blijkbaar wel gekund hadden, maar dus niet konden. Sorry!’
‘Het is al goed’, legde voorzitter Jordens de speurder glimlachend het zwijgen op. ‘Straks wordt er hier zoveel gespeten dat het ons gaat berouwen.’
‘Excuses, voorzitter, maar zou ik toch nog eens mijn diepe spijt kunnen uitspreken tegenover de ouders van Annick, Shana en Kevin?’, vroeg Janssen berouwvol.
‘Waarover, beschuldigde?’
‘Om te beginnen spijt het mij dat ik geen spijt ervaar. Ik voel me daar zó schuldig over’, huilde Janssen. ‘Sorry, maar ik voel geen wroeging.’
‘Is dat alles, beschuldigde?’
‘Neen, het spijt mij ook dat de liberalen in een regering willen stappen zonder meerderheid aan Vlaamse zijde, net zoals de spijt mijn binnenste verteert omdat de groenen en de socialisten nu al hardop lopen te dromen van nieuwe taksen. Maar nog het meest van al heb ik er spijt van dat wij nu allemaal opdraaien voor Dexia. Onze regering heeft ons weer proper in de zak gezet. Verdomme. Dat begint mij zo hard te spijten dat het spijtig is dat ik mij niet even naar de Wetstraat kan reppen om…’
‘Om wat te doen, beschuldigde?’
‘Ik ben het vergeten, maar ik heb géén geheugenverlies. Ik ben in de war. Jammer dat dat is!’
Voorzitter Jordens, die ondertussen weer uit zijn milde bui aan het geraken was: ‘Als ik u zo bezig hoor, zoudt ge alle zonden van de wereld op uw rug nemen!’
Voorzitter Jordens:
‘Het spijt me dat ik u moet onderbreken, maar spijtig genoeg moeten we vandaag ook enkele experts aan het woord laten’
‘Maar voorzitter, ge weet ondertussen toch al dat ik last heb van mijn rug? Ach, dat heeft mij al veel verdriet gedaan, die rugpijn. Zij mij hier zitten, een jammerlijk geval. Ik wil absoluut geen medelijden opwekken, maar hebben ook de burgerlijke partijen, de openbare aanklager en de andere magistraten niet ongelooflijk veel spijt dat ik zoveel rugpijn heb?’ De tegenpartijen verontschuldigden zich uitvoerig omdat ze geen spijt voelden voor Janssens rugpijn, waarop de voorzitter de zitting schorste.
‘Spijtig dat we al die spijtbetuigingen niet mochten filmen’, jammerde een reporter van de VRT voor de camera. ‘Onze excuses aan de kijker!’