De drie ijsbeervrouwtjes die Knut doodgepest hebben, waren allemaal gesyndiceerd bij de Christliche Gewerkschaftsbund (CGB).

Knut werd doodgepest door collega-beren

De dood van ijsbeer Knut in de Berlijnse zoo is het gevolg van beeronterende folteringen en pesterijen. De directie was op de hoogte, maar liet betijen, klaagt dierenrechtenactivist Frank Albrecht aan.

In oktober 2010 verschenen al alarmkreten in de pers dat Knut voortdurend gepest werd door de andere ijsberen in de Zoologischer Garten Berlin. ‘Maar dat ze het zo bont zouden maken had ik nooit verwacht’, aldus Frank Albrecht van PETA.

De officiële verklaring luidt dat Knut een epileptische aanval kreeg, waardoor hij in het water viel en verdronk. Maar daar gelooft Albrecht niets van: ‘Wie goed kijkt naar de laatste beelden, ziet dat Knut mankt aan een van zijn achterpoten. Als je het beeld uitvergroot en vertraagt, zie je bijna dat er nog een stuk kabelbinder, of tie-wrap, rond zijn poot hangt. Slachtoffers vastbinden en verminken met kabelbinder is een bekende en veelgebruikte pesttechniek, al dan niet in combinatie met paletten.’

‘Op de beelden is ook duidelijk te zien dat Knut wanhopig probeert zijn snuit in zijn achterwerk te steken. Dat doen beren niet zomaar. Eerst dacht ik aan een onschuldige ‘wedgie’ (een in de bilspleet opgetrokken onderbroek, nvdr). Maar nadere studie heeft me ervan overtuigd dat de pesters gewoon een voorwerp in zijn achterwerk hebben gestoken. Een rotje misschien, of een voetzoeker. Of een Romeinse kaars. Mogelijk is het ding in de verkeerde richting afgegaan, waardoor Knuts organen dodelijk beschadigd geraakt zijn. Hoe dan ook, dit is geen onschuldig grapje meer, dit is een misdaad.’

Albrecht beschuldigt de directie van de zoo van medeplichtigheid: ‘In het begin kon verzorger Thomas Dörflein de kleine Knut nog enigszins beschermen tegen de pestende beren. Maar de verzorger werd door de directie aan de kant geschoven na een achterklapcampagne van de drie pestende beren. Sindsdien was het hek van de dam: scherpe nagels in zijn vismaaltijden, berenklemmen in zijn slaaphoek, aprilvissen aan zijn rug… Geen enkele vorm van pestgedrag bleef de arme Knut bespaard. De jonge ijsbeer deed verscheidene malen aangifte bij de directie, maar werd daar steeds weggelachen.’

De drie ijsbeervrouwtjes waren allemaal gesyndiceerd bij de Christliche Gewerkschaftsbund (CGB). Dat is de Christelijke vakbond van Duitsland, die via het Wereldverbond van de Arbeid (WVA) gelieerd is aan het Belgische Algemeen Christelijk Vakverbond (ACV). Die laatste is ook niet onbesproken inzake pestgedrag, zoals u al eerder op De Rechtzetting kon lezen. Het ACV was de uitvinder van de pestmethode met de kabelbinder en heeft daar inmiddels een Europees patent op genomen.

Jonge ijsbeer deed verscheidene malen aangifte bij directie, maar werd steeds weggelachen

Luc Cortebeeck is echter formeel: ‘Wij hebben nooit Duitse militanten op onze vormingsdagen over pestgedrag. Het is dus uitgesloten dat in Duitsland iemand onze pestmethodes zou hebben gebruikt. Ik veroordeel het illegaal gebruik van onze methodes dan ook in de meest scherpe bewoordingen!’