CD&V heeft geleerd uit de gebeurtenissen van de voorbije weken. Vooral de afwijzing van de nota-Vande Lanotte, die achteraf toch weer geen afwijzing mocht worden genoemd, sloeg wonden. Ook binnen de partij was er die dagen veel kritiek op de communicatie van de partijtop. In De zevende dag liet Wouter Beke verstaan dat hij die kritiek ter harte neemt. Meer nog: CD&V gaat zijn communicatiebeleid aanpassen. Misschien.
‘De kiezer wil klare en duidelijke taal. De kiezer heeft daar recht op. Als partij willen we dan ook voor die klare taal zorgen. Tenzij het niet anders kan’, aldus Beke. ‘Mensen zijn de enerzijds-anderzijds-verhalen van onze partij beu. De kiezer wil weten waar we voor staan. En dat gaan we ook vertellen. Al blijft het belangrijk dat we genuanceerd zijn. Ook dat verwachten onze kiezers.’
CD&V heeft zich altijd pal in het midden van het politieke centrum opgehouden. Maar dat verarmt de partij, zegt Beke nu. ‘We zijn niet links, we zijn niet rechts, we zijn Vlaams, maar we zijn ook pro-België. Dat is verwarrend voor de kiezer. Daardoor lijden we gezichtsverlies. Terwijl de mensen het natuurlijk ook waarderen dat we een beetje voor van alles staan. Duidelijk zeggen dat we links-rechts zijn en een sterk Vlaanderen in een sterk België willen, daar gaat het nu om.’
Voortaan gaat CD&V niet meer grijs communiceren. ‘Als iets 60 procent wit is en 40 procent zwart, zal CD&V heel duidelijk ‘wit’ zeggen. Wit. Wit. Wit’, benadrukt de voorzitter. ‘Toch mogen we niet vergeten dat het ook een beetje zwart is. Maar grijs is het dus absoluut niet. Waarmee ik niet wil zeggen dat het niet meer belangrijk is om ook grijswaarden te communiceren. We mogen daar niet bang voor zijn, tenzij we schrik hebben.’
Wouter Beke: ‘We mogen daar niet bang voor zijn, tenzij we schrik hebben’
Geen enkele CD&V’er wou nadien reageren op de nieuwe communicatielijn. Behalve Rik Torfs. ‘Wouter Beke is een onnozelaar. Dit is de meest belachelijke strategie ooit’, sprak de senator. ‘Onze voorzitter is nog dommer dan Markske uit De Kampioenen.’
Achteraf wou Torfs zijn harde commentaar niet nuanceren. ‘Dat mag niet meer.’