Het plotse vertrek van Pippi Langkous zorgt voor een vloed van tranen bij jonge kinderen. (Foto Egg on Stilts)

Peuters in hongerstaking tegen programmaschema Kzoom

Sinds zaterdag kamperen Werther Van Obbergen uit Wemmel en zijn twee jaar oude zoon voor de gebouwen van VTM. Ze protesteren daarmee tegen het plotse verdwijnen van de Pippi Langkous-serie van het televisiekanaal Kzoom.

Kzoom, de kinderzender van VTM, wordt steeds peuteronvriendelijker, beweert de misnoegde Werther van Obbergen. Wat begon als een eenmansactie heeft intussen navolging gekregen van tientallen ouders over het hele land. De acties worden steeds driester, tot hongerstakende peuters toe. De Vlaamse Mediamaatschappij zit erg verveeld met de zaak.

‘Het kwam als een volledige verrassing voor ons’, verklaart Van Obbergen, ‘toen we op maandag 10 januari onze Kenji om twintig voor acht ’s ochtends voor de televisie zetten. Kenji keek vol verwachting uit naar zijn dagelijkse aflevering van Pippi Langkous, maar die kwam er niet. Blijkbaar vond Kzoom het plots nodig om het te vervangen door Wickie De Viking, een Japanse tekenfilm vol gratuit geweld. We schrokken ons rot! Onze Kenji was helemaal overstuur en heeft de hele dag zitten huilen in de crèche. Hij kon er amper van slapen. En ’s avonds het zelfde liedje: de herhaling van Pippi Langkous om twintig na zes was vervangen door het saaie tieneravontuur Bassie en Adriaan.’

Het ging van kwaad naar erger met de kleine Kenji. Hij slaapt niet meer, eet nog amper en is zo onhandelbaar geworden dat ze hem niet meer willen opvangen in de crèche. Van Obbergen: ‘Kenji is de grootste Pippifan die je je maar kunt voorstellen. Bovendien heeft hij zijn vaste rituelen nodig, en is hij erg gevoelig voor veranderingen. Die twee uitzendingen van Pippi Langkous had hij echt nodig om de dag door te komen. En dat hebben ze hem afgepakt, met alle gevolgen van dien.’

Van Obbergen probeerde de programmatieverantwoordelijke bij VTM te spreken, maar ving telkens bot: ‘Een secretaresse stuurde me wandelen met bullshit zoals “de herzieningen van de programmatieschema’s gebeuren steeds in functie van een optimalisatie van de dienstverlening” en “we houden ten volle rekening met de resultaten van behoeftenonderzoek bij de klant”. Nou, ik hoor duidelijk niet bij die klanten dan!’

Vastberaden

Wanhopig zocht de vader zijn toevlucht tot een mediagenieke actie: hij bezette het ‘Kleurt Je Dag’-plein in Vilvoorde met een protestbord en met een jengelende Kenji. ‘Ik blijf hier zitten tot ze Pippi Langkous weer uitzenden’, klinkt het vastberaden.

Dag en nacht kamperen vader en zoon op het kille plein. De eerste dagen vielen ze nauwelijks op, maar nadat een reporter van human-interestprogramma Man Bijt Hond toevallig passeerde en er een reportage over draaide, was het hek van de dam. Andere ouders voegden zich bij de Van Obbergens en al snel zat het plein voor twee vijfden vol met peuters, kleuters en ouders die protesteren tegen het verdwijnen van Pippi Langkous van het scherm. Het geheel lijkt op een grootse happening, vol gehuil en gekrijs.

‘De steun doet geweldig deugd’, aldus een emotionele Van Obbergen. ‘De acties worden steeds talrijker. Er zijn naar verluidt al Facebookgroepen opgericht zoals ‘Steun Kenji’ en ‘VTM zuigt grote tijd’. Eergisteren hebben een tiental peuters op het plein, op voorspraak van hun ouders, beslist om in hongerstaking te gaan tot hun favoriet heldin weer op Kzoom terugkomt. Onze Kenji heeft al aangegeven dat hij daaraan wil meedoen, en ik steun hem daar ten volle in.’

‘Als onze Kenji van honger zou sterven, dan is dat volledig de schuld van die grote mannen in hun directeurszetels’

Op de vraag of hij het niet onverantwoord vindt om een klein kind zo’n risico te laten nemen, antwoordt hij resoluut: ‘Van de stress eet hij toch nauwelijks nog iets. Als onze Kenji van honger zou sterven, dan is dat volledig de schuld van die grote mannen in hun directeurszetels daar, die zomaar beslissingen nemen zonder ook maar één seconde stil te staan bij het leed dat ze veroorzaken bij talloze kinderen in Vlaanderen. Ik heb er maar één woord voor: harteloos!’

Kenji zelf wil voor de microfoon slechts één ding kwijt, met trillende onderlip en tranen in de ogen: ‘P-p-pippi!’