‘En of hij mij bepoteld heeft. Met zijn kleine, vettige pollekes probeerde hij voortdurend in mijn borsten te knijpen. Soms wreef hij met zijn ene hand over mijn poep, terwijl zijn andere hand in zijn sponsen broekje verdween. Een vies varkentje was het, toen al.’
Aan het woord is Godelieve Pulinckx (73). Decennialang was zij kleuterleidster in de basisschool van het Onze-Lieve-Vrouw-College in Assebroek, een deelgemeente van Brugge. Op een goede dag wandelde een guitig ventje haar klaslokaal binnen. ‘Hij had rosse krullen en vrolijke sproeten’, herinnert Godelieve zich. ‘Beleefd stelde hij zich voor: ‘Hoi, ik ben Pol en later wil ik een machtig man worden, zodat ik vele vrouwen kan verleiden.’ (lacht) Dat vond ik toen getuigen van een gezonde ambitie.’
De piepjonge Van Den Driessche liet er geen gras over groeien. ‘Bij groepsactiviteiten speelde hij altijd de baas, zodat hij de meisjes efficiënter kon intimideren’, vertelt de bejaarde kleuterleidster. ‘Meestal moesten ze hem of elkaar kusjes geven, waarna hij zijn hand onder hun rokje stak. Soms toonde hij ongevraagd zijn plasser. Omdat vele meisjes bang waren voor zijn grote invloed in de klas, lieten ze dat allemaal gebeuren.’
Maar Pol was snel uitgekeken op zijn liefjes. ‘Je kunt hem gerust een onbetrouwbare ploert noemen’, bevestigt Godelieve. ‘Beginselvast waren zijn engagementen nooit. Altijd ging hij op zoek naar onverkend gebied. Dat was niet alleen zo bij meisjes. Midden in een spel veranderde hij vaak van kamp, zonder boe of ba. Steevast koos hij voor de winnende ploeg, zodat hij tijdens één potje voetbal soms vier keer overliep naar de tegenpartij. De andere kleuters vergaven hem zijn ontrouw doordat het zo’n joviaal kind was. Als hij zich na veel bochtenwerk tot winnaar kon kronen, lagen de meisjes aan zijn voeten, waarna zij zich andermaal lieten betasten.’
Ook Godelieve zelf ontsnapte niet aan de grijpgrage vingers van de geile kleuter. ‘Minutenlang kon hij zonder gêne in mijn decolleté staren. Bij koud weer liep ik dikwijls rond met stijve tepels, wat hem uitermate fascineerde. Ooit is hij ongemerkt onder mijn rok gekropen. Wellicht heeft hij toen een hele poos mijn mizzewanne (foef, nvdr) zitten bestuderen, die nauwelijks verhuld werd door mijn favoriete slip: een luchtig exemplaar van echt Brugs kant. Ik werd Pols aanwezigheid slechts gewaar toen hij plots zijn tanden in één van mijn schaamlippen zette’, vertelt de vrouw met een warme gloed in haar breekbare stem.
Godelieve Pulinkcx:
‘Met zijn kleine, vettige pollekes probeerde hij voortdurend in mijn borsten te knijpen’
Gedurende al die jaren heeft ze nooit met iemand over de vele voorvallen gesproken. ‘Ik was een jong meisje, aan het begin van mijn carrière. Dan ga je toch geen kleuter beschuldigen? Ik durfde niet te klagen. Iedereen zou mij uitlachen’, zegt Godelieve. ‘Daarbij wil ik Pol niet kwetsen. Ondanks alles zie ik hem nog graag. Hij is ondertussen minder ros dan vroeger, maar hij blijft een sympathieke man op wie ik heimelijk verliefd ben. Op mijn stem kan hij rekenen.’