BUB-voorzitter Hans Van de Cauter: ‘We hebben nog geen eensgezinde strategie uitgedokterd om het Nieuw-Vlaamse kankergezwel uit het Belgische lijf te snijden.’

Belgische Unie diep verdeeld over De Wever

Bart De Wever is een ware splijtzwam voor de Belgicistische minipartij BUB. Binnen de partijtop heerst communautaire verdeeldheid over de aanpak van de N-VA-voorzitter. 'We moeten hem doodzwijgen.'

‘Iedereen binnen de Belgische Unie-Union Belge droomt ervan om de N-VA te vernietigen. De partij van Bart De Wever is een aberratie, een aanfluiting van het Belgische model. Zij is kwaadaardig van opzet en gewelddadig van retoriek’, weet Hans Van de Cauter, oprichter en voorzitter van de BUB. ‘We moeten die partijpolitieke opstoot van Vlaams-nationalisme met alle macht de grond instampen.’

Hoewel de belgicisten geen verkozenen hebben in eender welk parlement blaken ze van zelfvertrouwen. ‘Wij zijn geen partij van calimero’s, in tegenstelling tot de N-VA. De Wever handelt vanuit angstgevoelens. Wie bang is, heeft de strijd al op voorhand verloren. Daarom zal de BUB zegevieren. Alleen weten we nog niet precies hoe’, geeft Van de Cauter toe. ‘We hebben nog geen eensgezinde strategie uitgedokterd om het Nieuw-Vlaamse kankergezwel uit het Belgische lijf te snijden.’

In het hoofdkwartier van de BUB, een bouwvallige schuur die dankzij een weelderige opsmuk met papier-maché plechtstatigheid uitstraalt, is wel het compromis bereikt om de N-VA te verbieden. ‘Dat oogt mooi op papier en je haalt er vlotjes de media mee, maar concreet brengt het ons geen stap dichter bij ons doel’, vreest een lid van het partijbestuur.

Spanningen tussen de Vlaamse, Brusselse en Waalse vleugels staan een coherent actieplan in de weg, al betwisten sommige ingewijden dat. ‘Er bestaat onenigheid over onze interne verdeeldheid’, zucht een ingewijde. ‘Men vergeet gemakkelijk dat er ook andere breuklijnen door de BUB lopen.’

‘Onze beweging is een artificiële constructie, een neutrale bufferzone die opgericht is met de steun van de traditionele partijen’, licht Van de Cauter toe. ‘Dat beperkt onze bewegingsvrijheid. Als we de N-VA effectief laten verbieden wegens staatsgevaarlijk, dan komt onvermijdelijk ook de PS van premier Di Rupo in het vizier. Dat kunnen we ons niet riskeren.’

Daarom pleiten sommigen ervoor om de N-VA gewoon dood te zwijgen. ‘Letterlijk’, verklaart een Brusselse partijbons. ‘We zullen de Vlaamsgezinde scheldpartijen van De Wever aanhoren met klaarblijkelijke desinteresse. Dat zal hem tergen tot de dood erop volgt.’

Hans Van de Cauter:
‘De BUB zal zegevieren. Alleen weten we nog niet precies hoe’

Een lokale partijvoorzitter noemt het een uitstekende tactiek die desondanks gedoemd is om te mislukken. ‘Voor je het weet, gaan we zelf geloven in het simplistische verhaaltje van De Wever. We moeten hem bekampen met zijn eigen wapens: eenvoudige standpunten. Het domme volk begrijpt heus wel dat een gebrek aan nationale identiteit alle Belgen verenigt. Zo ontstaat eendracht, zoals wij het nu eendrachtig oneens zijn over de manier waarop we onze tegenstrijdige theorieën in de praktijk moeten omzetten. Verstaat u? Ach, ik ook niet.’

Bart De Wever zelf reageert doodsbenauwd op de vele dreigementen van de BUB: ‘Hoe durven ze? Rillend van angst en bleek van verontwaardiging kruip ik in een donker hoekje.’