Om zijn spetterende verkiezingsoverwinning te vieren, ging Philippe Moureaux (PS) nog een glaasje drinken. ‘Samen met mijn partijgenoten wou ik onze trouwe aanhang bedanken voor de vele steun’, vertelt de burgemeester vanuit zijn ziekenhuisbed. ‘We kuierden door de Molenbeekse straten. Het was al ver voorbij 22 uur toen we op straat gezellig stonden te keuvelen, allen met een drankje in de hand. Plots werd ik langs achteren aangevallen door een hangjongere van vreemde origine. Hij schopte en sloeg me zo hard dat ik hier nu lig met twee gebroken ribben, een gekneusde pols en een fel gehavend hoofd. Ik ben blij dat ik nog leef.’
Philippe Moureaux zegt stomverbaasd te zijn. ‘Er zijn nooit problemen in Molenbeek en mensen van vreemde origine integreren zich hier perfect.’
Doordat de hangjongere geen paspoort op zak had en naar alle waarschijnlijkheid illegaal in Molenbeek verbleef, is de identiteit van de dader onbekend.
Moureaux zelf gelooft niet dat de hangjongeman illegaal is. ‘In Molenbeek leven er dankzij het beleid van de PS geen mensen zonder papieren. Enkel welopgevoede, nette mensen die iedereen altijd beleefd bejegenen – zeker mensen met een publieke functie. Die man moet zijn paspoort vergeten zijn’, zegt de burgemeester, die het voorval met de mantel der liefde wil bedekken. ‘Dit is niet meer dan een spijtig voorval in een gemeente die bekend is om haar rust en gezelligheid op straat.’
Toch zijn de politieke consequenties niet minnetjes. Vermits dokters hem zes jaar werkonbekwaam achten, kan Moureaux geen burgemeester worden. Dientengevolge zal Molenbeek de komende legislatuur bestuurd worden door een geheel nieuw college.
Philippe Moureaux:
‘Dit is niet meer dan een spijtig voorval in een gemeente die bekend is om haar rust en gezelligheid’
Uittredend sp.a-schepen Jef Van Damme reageert sceptisch en denkt dat Moureaux Molenbeek beu is. ‘Zijn werkonbekwaamheid is niet meer dan een fabeltje. Hij weet wat er in de wijken leeft en durft de realiteit onder ogen zien. Bovendien durft hij de problematiek bij naam te noemen. Moureaux ontloopt op flagrante wijze zijn eigen verantwoordelijkheid.’